محمود اولاد:

دیروز در هم اندیشی نخبگان شهری تهران، شهردار محترم تهران پرسیدند که چگونه میتوانیم منابع مالی شهرداری را افزایش دهیم بدون آنکه با مشکلات همیشگی در تأمین مالی مواجه نشویم؟ چند نکته در این خصوص قابل توجه است:
1- گفته می شود که شهر باید توسط مردم و با مشارکت آنها اداره شود. مردم باید هزینه های زندگی در شهر را بپردازند. اما هیچ کس به این سوال مردم جواب نمی دهد که فعلا بفرمائید با پولهایی که تا کنون از ما دریافت کرده اید، چه کرده اید تا بیشتر پرداخت کنیم! فعلا وارد مقوله فساد نمی شوم. فرض کنیم اصلا چیزی به اسم فساد وجود ندارد. سوال خاص مردم، در خصوص نحوه تخصیص منابعی است که در اختیار شهرداری گذاشته می شود. مردم می بینند و می پرسند چرا باید هر سال سنگ های کنار خیابانها را که هیچ مشکلی ندارند، بکنند و دوباره سنگ گذاری کنند؟ چرا پول برای تجهیز آتش نشانی داده نمی شود و در اتفاقاتی مانند پلاسکو گفته می شود که امکانات محدود است، اما برای ساخت مساجد که جزو وظایف شهرداری نیست و در طول تاریخ هم توسط خود مردم ساخته میشد و همین ساخت توسط خود مردم، وابستگی و انسجام بیشتری ایجاد میکرد، توسط شهرداری باید پرداخت شود؟ چرا شهرداری این میزان نیروی کار دارد؟ چرا در مترو کار فرهنگی و مذهبی انجام می دهد در حالیکه پیمانکاران پروژه ها را به دلیل عدم تأمین مالی، نیمه رها می کنند؟ چرا هزینه تمام شده در شهرداری تهران بسیار بالاست؟ چرا برای نگهداری سرویس های بهداشتی حرم مطهر که تنها در چند روز خاص همه آنها مورد استفاده قرار میگیرد و در بقیه مواقع، میتوان بسیاری از آنها را تعطیل کرد، قراردادهای کلان بسته می شود؟ و هزاران چرا از این جنس.
در واقع، بحث این است که شما اول همین منابع موجود را تخصیص بهینه انجام دهید، اولویت بندی مناسب داشته باشید، با شفافیت تمام به مردم اطلاع دهید که با پول آنها چه کرده اید، سپس انتظار داشته باشید که از طریق مشارکت مالی بیشتر مردم، هزینه های شهر تأمین شود.
2- البته این نکته را باید قبول کرد که شهردار فعلی تهران، میراث دار بیش از 55 هزار میلیارد تومان بدهی و بیش از 30 هزار میلیارد تومان پروژه های ناتمام است. کافی است که این میزان را با حدود 18 هزار میلیارد تومان بودجه سالانه شهرداری تهران مقایسه کنیم. اما نکته ای که وجود دارد این است که باز انتظار این است که مردم کاملا و به صورت شفاف در جریان نحوه ایجاد این میزان بدهی انباشته و پروژه های ناتمام قرار گیرند. باید توضیح داده شود که چه بر سر منابع مالی شهرداری در دوره های قبل آمده است که در پر رونق ترین دوران تاریخی ساخت و ساز (با توجه به اینکه حدود 80 درصد درآمدهای شهرداری از این محل بوده است)، چگونه این میزان بدهی و پروژه ناتمام ایجاد شده است؟ چرا شهرداری بدون توجه به محدودیت منابع مالی، در آن سالها، اولویت بندی بر پروژه ها نداشته است و این میزان بدهی را امروز بر شهر تحمیل کرده است؟ تا پاسخ این سوالات داده نشود، انتظار از برگشت اعتماد به شهر و مشارکت مردم در حل بحران مالی شهرداری، توقعی بسیار نابه جا است و هر اقدامی برای افزایش اخذ عوارض از شهروندان، جفا در حق آنان خواهد بود.
http://t.me/maolad