#شش_خرده_روایت_از_600_روز
«لیست سیاه»... این عنوان برای مدیران اقتصادی یک عبارت هولناک است؛ به ویژه اگر نام نهادی که در آن اشتغال دارید هم در یک لیست سیاه نشسته باشد.
این عنوان را حتی قبل از مراسم معارفه هم شنیده بودم. می دانستم که شهرداری مشهد در لیست سیاه بورس و بانک مرکزی قرار دارد.
بانک‌ها هم با یک نگاه به حجم بدهی‌های پیشین، رغبتی نداشتند که تسهیلات جدیدی اعطا کنند. ماه‌های آغازین مدیریت در معاونت اقتصادی شهرداری، سخت گذشت. چیزی شبیه گیر افتادن در یک بن‌بست بود.
برای جلب اعتماد دوباره نهادهای مالی، نیازمند یک برنامه مدون بودیم. قرار گرفتن ما در لیست سیاه بورس، ظرفیت انتشار اوراق را از ما دریغ می‌کرد. مذاکرات با بانک‌ها، نهادهای مالی و رسیدن به روش‌های جدید تامین مالی، قریب به شش ماه زمان برد و در این مدت برای مدیریت شهر، پیشبرد پروژه‌ها و تامین نیاز جاری شهرداری، منابع اندک موجود با دقت بسیار مدیریت شدند.
مذاکرات ما با بانک‌ها به منظور تسویه بدهی‌های انباشته و بعضا کلان، به توافقاتی منجر شد که تقسیط و استمهال بدهی‌ها را موجب گردید و باب دریافت تسهیلات جدید را گشود.
به اتکای تامین مالی انجام شده، موفق شدیم تا سودهای معوقه و جاری اوراق مشارکت شهرداری را به مردم بپردازیم و در غایت کار، مدیریت شهری مشهد از «لیست سیاه» بورس و بانک مرکزی خارج شد و همین امر، درهای بیشتری را رو به ما گشود.
در گام بعد تمرکز ما بر تحقق درآمدهای دولتی و تبصره‌هایی قرار گرفت که می‌توانست ما را به منابع بیشتری برساند. مذاکرات فشرده و تعاملات مثبتی با دولت، مجلس، سازمان برنامه و بودجه، سازمان امور مالیاتی و ... انجام پذیرفت تا حداقل ظرفیت‌ها برای تامین مالی و تسویه بدهی‌ها به کار گرفته شود.
خلاصه‌اش را بگویم؛ با به‌کارگیری مصوبه مجلس برای دستیابی به سهم شهرداری ها از مالیات برارزش افزوده و رایزنی برای اخذ سهم معوق دولت در اوراق مشارکت سنوات پیشین و همچنین تهاتر ۴۴۰۰ میلیارد تومانی بدهی‌های شهرداری با بانک‌ها به اتکای ظرفیت بند «و» تبصره پنج قانون بودجه سال 1397 و... توانستیم تا حد زیادی شانه شهرداری مشهد را از بدهی‌های کهنه ادوار گذشته سبک کنیم و زمینه تامین مالی برای اجرای پروژه های جدید و ایده‌های نو (به نفع شهر و شهروندانش) را فراهم آوریم.
البته همزمان افزایش اعتماد به شهرداری و بهبود تعاملات سایر درآمدهای نقد شهرداری را نیز افزایش موثری داد.
اجازه بدهید روایت فوق را بهانه‌ای کنم برای ذکر یک نکته مهم:
در شکل ایده‌آل، نقش شهرداری این است که شهر را به درآمدهای پایدارتری برساند اما فراموش نکنیم که درآمد پایدار در گرو «رشد پایدار اقتصادی» است. این مقوله معمولا از قلم آن‌هایی می‌افتد که دستی بر آتش ندارند و نداشته اند.
و نکته مهم تر اینکه: کلانشهر بدون اقتصاد دانش پایه توان رشد نخواهد داشت... لااقل بار بدهی‌هایی که از گذشته به میراث رسید، این موضوع را اثبات نمود.
پ.ن: همه این اتفاقات خوب بدون تلاش همکاران عزیز و پُرتلاش من در معاونت‌های اقتصادی و مالی علی الخصوص آقایان عنبری و جباری و همچنین حمایت شهردار و شورای محترم مشهد (و به ویژه کمیسیون برنامه و بودجه) میسر و ممکن نمی شد. امیدوارم اتفاقات خوبی که در حوزه تامین مالی، آغاز شده در ادوار آینده نیز ادامه پیدا کند