نوشته شده توسط: ریحانه غیور صفار

یکی از مسائلی  که تعداد زیادی از خانواده های ایرانی با آن درگیرند همواره بحث اجاره مسکن بوده است. خانوارهایی که به دلایلی قید خرید خانه را زده اند حالا کیفیت زندگی آنها به نرخ اجاره بهای مسکنشان وابسته است. گاه برای تامین مبلغ اجاره لازم است از بسیاری از نیازهای زندکی خود چشم پوشی کنند تا مجبور به تغییر محل سکونت خود نشوند.

به گزارش دارایان، عوامل اقتصادی بسیاری همچون نرخ سود سپرده های بانکی، نرخ ارز، نرخ تورم و... در تعیین میزان اجاره بها نقش دارند . علاوه بر عوامل اقتصادی تاثیرگذار بر نرخ اجاره بها نمی توان نقش دولت ها در تنظیم بازار اجاره را نادیده گرفت. به نظر شما کدام دولت نقش بیشتری در کنترل بازار اجاره داشته است؟ کدام دولت با در دست داشتن تمامی ابزارها و اختیارات خود قدمی برای کاهش یا حداقل ثابت نگه داشتن نرخ رشد اجاره بها برداشته است؟

در همین راستا به بررسی و مقایسه نرخ رشد اجاره بهای مسکن شهر تهران در دولت های مختلف طی سال های 1373 تا 1398 میپردازیم.

طبق اطلاعات مندرج در سایت مرکز آمار ایران، طی سال های مذکور بیشترین نرخ رشد اجاره بهای فصلی(یک فصل نسبت به فصل مشابه سال قبل) مربوط به تابستان 1375 است متوسط نرخ رشد اجاره در این فصل 47.7 درصد می باشد. در مقابل کمترین نرخ رشد اجاره مربوط به زمستان 1384 است در این زمان مستاجران با کاهش 6.6 درصدی اجاره بها روبه رو  شده اند.

با مقایسه نرخ رشد اجاره بها در دولت های مختلف درمی یابیم بیشترین متوسط نرخ رشد در دولت دوم هاشمی رفسنجانی است این دوره مصادف با بهار 1373 تا تابستان 1376 است. کمترین نرخ رشد مربوط به دولت اول حسن روحانی یعنی مصادف با تابستان  1392 تا تابستان 1396 است.

لازم به ذکر است در این بررسی از میانگین نرخ رشد اجاره بهای فصلی در هر دولت برای مقایسه استفاده شده است. طول مدت هر دوره ریاست جمهوری 16 فصل در نظر گرفته شده است که در این بین دوره دوم هاشمی رفسنجانی و دوره دوم حسن روحانی به ترتیب 14 و 7 فصل می باشند.

 میانگین نرخ رشد فصلی مسکن در دولت های مختلف را در جدول زیر مشاهده می کنیم.