هنوز دو سالي از رونمايي شبکه تماشا نگذشته بود که خبر ادغام آن با شبکه نمايش را شنيديم. اين تغيير و تحول با حضور رياست جديد صدا و سيما اتفاق افتاد و دليل اصلي ادغام را نبود برنامه هاي با کيفيت کافي و به نوعي آرشيو سوزي ذکر کرده اند. يعني شبکه اي که مدير قبلي وجود آن راضروري دانسته و شکل گيري آن را از افتخارات خود مي داند، امروز بلاي جان صدا و سيما و آفت رسانه ملي شده است. با وجود اينکه، اين تغييرات در يکي از مهم ترين و اثرگذار ترين نهادهاي حکومتي کشور رخ داده است، اما بد نيست موارد مشابه آن را در اقتصاد کشور جست و جو کنيم. به ذکر دو مورد بسنده مي کنيم:
1.نماينده محترم مجلس(خصوصا در شهرهاي کوچک) به اواخر دوره نمايندگي اش نزديک مي شود. در زمان انتخابات هم کلي قول و وعده داده که در حيطه وظايفش نبوده است. مثلا گفته است که سد و کارخانه و شهربازي مي سازم.حال که به پايان دوره اش رسيده، براي راي آوري مجبور است پروژه اي را در منطقه لااقل کلنگ بزند تا بلکه با آن، راي دوره بعد خود را تضمين کند. لذا با اصرار فراوان و فشار بر دولت، طرحي را شروع مي کند که نه تنها کارايي ندارد، بلکه به زيان منطقه هم هست. شما فکر مي کنيد، آينده اين طرح چه مي شود؟ «به خيل عظيم پروژه هاي نيمه تمام مي پيوندد». چراکه آن طرح توجيه اقتصادي ندارد و مسئولان بعدي قطعا آن را پيگيري نمي کنند.
2.رئيس جمهوري، شهردار، استاندار يا هر مدير اجرايي ديگري را در نظر بگيريد که مي خواهد نام خود را جاودانه کند. اين فرد به دنبال اين است که در دوران مسئوليتش بيشترين کلنگ زني را داشته باشد. کلنگ زني هايي که به درد مردم نمي خورد و فقط به تعداد پروژه هاي انجام شده زمان آن مدير مي افزايد. مثلا فلان مدير اجرايي يک طرح بزرگ عمراني را آغاز مي کند و با خرج درصد اندکي از هزينه طرح، تنها به ساخت ظاهر آن مي پردازد و مدير بعدي را در مقابل عمل انجام شده قرار مي دهد. طبيعي است که مدير بعد نه بودجه انجام آن را دارد و نه در اولويت هاي وي است که آن را انجام دهد. دقيقا به همين دليل است که اکنون بالغ بر چهار ميليون و ۱۷۰ هزار ميليارد ريال پروژه عمراني نيمه تمام در کشور داريم که تقريبا معادل کل درآمد نفتي 7 سال کشور است.
شايد شنيدن و گفتن اين حرف ها بسيار آسان باشد، اما اين زخمي است که بر جان اقتصاد ايران حکاکي شده است و از بين بردن آن بسيار سخت است. همانطوري که دکتر مومني مي گفت: 61 ميليارد دلار اضافه پرداخت در پروژه هاي عمراني در عرض ده سال صورت گرفته است. فاجعه اي که فقط در کشورهاي نفتي، بدون ساختار اداري مناسب اتفاق مي افتد.
منبع: خراسان