به دو دلیل حاج قاسم سلیمانی را شایسته دوست داشتن زیاد و تکریم می‌دانستم: یکی به خاطر کارهای بزرگی که در چهار دهه گذشته انجام داد و دیگری به خاطر کارهایی که هرگز انجام نداد.
وصف کارهای کرده او دشوار نیست و هرکس اندک فهمی از مسائل ایران داشته باشد، بدون شک می‌داند که حاج قاسم سلیمانی عمود خیمه و نقطه قوتی بود که حتی مخالفان ایران هم به نقش تعادلی او در منطقه باور جدی داشتند.
جز این رشادت‌ها و از خودگذشتگی‌های او در هشت سال جنگ تحمیلی در برابر دیدگان همه ما قرار دارد که حتی پایان جنگ هم باعث توقف این روند نشد.
و اما در حیطه کارهای نکرده فقط یک دلیل کافی است که او را برای همیشه دوست بداریم؛ این‌که پس از جنگ عافیت طلب نشد، بیشینه یابی سیاسی نکرد و تا زمان شهادت، ترجیح داد سرباز وطن باقی بماند.
آنها که در شبکه‌های اجتماعی شهادت او را تبریک می‌گویند از بزرگی بویی نبرده‌اند.
از دنیا رفتن هیچ انسان بزرگی خرسند کننده نیست به خصوص آن‌که سلیمانی هیچ‌گاه سردار جنگ نبود، او همواره برای صلح می‌جنگید. آنها نمی‌دانند که مردم سردارشان را حتی بیشتر از سیاستنمدارانشان دوست داشتند.
منبع: https://t.me/mohsenjalalpour