دولت در برنامه های تلویزیونی و سخنرانی ها از حمایت سه میلیون تومانی به ازای هر نیروی کار در واحدهای تولیدی، وام و تسهیلات مختلفی می گوید اما در عمل هیچ تسهیلات مشخصی برای این منظور وجود ندارد.
رویکرد واحدهای صنعتی و تولیدی در مواجه با بحران کرونا در حال تغییر است. دیگر متقاعد شده ایم که باید با این شرایط ضمن رعایت اقدامات پیشگیرانه زندگی کرد. واحدهای تولیدی و صنعتی به کار برگشتند و مانند سابق فعالیت می کنند فقط رفتارهایی مانند دست دادن به طور کامل حذف شده و رفتارهای دیگری مانند ضدعفونی کردن محیط و دست ها و همچنین زدن ماسک اضافه شده است.
رعایت پروتکل هایی که دولت اعلام کرده به هزینه بنگاه ها افزوده است. این مسئولیت اضافه ای است که به شرکت ها تحمیل شد درحالیکه برای تحویل سفارش هایشان مجبور بودند تا پایان اردیبهشت ماه با ظرفیت کمتر کار کند. واحد های تولیدی، صنعتی و ماشین سازی موظفند بیمه و مالیاتشان را پرداخت کنند که این مسئله موجب شده در طی زمان برای پرداخت تعهداتشان به نیروهای کار دچار مشکل شوند.
تاکنون هیچ یک از شرکت ها و واحدهای زیرمجموعه تشکل ما از حمایت ها و خدمات دولت برای عبور از بحران کرونا استفاده نکرده است. دولت در برنامه های تلویزیونی و سخنرانی ها از حمایت سه میلیون تومانی به ازای هر نیروی کار در واحدهای تولیدی، وام و تسهیلات مختلفی می گوید اما در عمل هیچ تسهیلات مشخصی برای این منظور وجود ندارد. از سوی دیگر واحدها تولیدی در فشارند تا نیروی کاری را تعدیل نکنند. به نظر می رسد صحبت از کمک های مالی، مکانیزم دفاعی دولت است و نمود واقعی ندارد.
مدیریت نظام اقتصادی کشور باید در جهت آرامش دادن به صنعتگران حرکت کند اما در اقتصاد ما اینطور نیست. برای مثال نظام وامدهی به تولیدکننده، صنعتگر را به بدهکار تبدیل کرده و زمینه نگرانی دائمی او را فراهم کرده است. اغلب حمایت های اعلام شده از سوی دولت هم از جنس وام و ارائه تسهیلات است. برخی از صنعتگران ما به دلایل مذهبی یا حتی حفظ استقلال، باوری به وام و قرض ندارند.
اتاق تهران