جنگ تجاری آمریکا و چین درحالی به ایستگاه پایانی خود رسیده که فعالان اقتصادی هنوز کنجکاو هستند بدانند بالاخره چه توافقی توانسته است دو غول بزرگ اقتصادی دنیا را پشت میز توافق کنار هم بنشاند.

جنگ تجاری آمریکا و چین که از سال ۲۰۱۸ شروع شد، پس از تصمیم دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا، در ماه ژوئیه ۲۰۱۸ بر اعمال ۳۴ میلیارد دلار تعرفه گمرکی بر واردات کالاهای چینی و در عمل متقابل چین در قبال کالاهای آمریکایی آغاز شد. ترامپ که در تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده بود سواستفاده‌های چین از سامانه نابسامان بین‌المللی و روش‌های نامنصفانه را از میان بردارد، در آوریل ۲۰۱۸ طی درخواستی از سازمان تجارت جهانی تقاضا کرد بررسی کند آیا چین در حال زیر پا گذاشتن حقوق مالکیت فکری است یا نه.

آمریکا در سال ۲۰۱۸ یک رشته پرونده‌های قضایی علیه شرکت‌های فناوری چین تنظیم کرد. این شرکت‌ها به سرقت ابزارهای امنیت سایبری و نقض تحریم‌های آمریکا متهم شدند. دولت آمریکا شرکت‌های آمریکایی را از فروش قطعات به شرکت ارتباطات زی‌تی‌یی چین منع کرد که به نقض تحریم‌های ایران مربوط بود. آمریکا سپس این ممنوعیت را لغو و به جای آن جریمه‌ای بر آن شرکت بزرگ اعمال کرد.

رهبران دو اقتصاد بزرگ جهان پس از دو ماه جنگ تجاری بین دو کشور و وضع تعرفه بر کالاهای یکدیگر، روز دهم آذر در حاشیه نشست گروه ۲۰ در آرژانتین شام کاری برگزار کردند و به توافق‌هایی دست یافتند که به سه ماه آتش‌بس در این جنگ تعبیر شد. البته خبر این توافق چهار روز بعد اعلام عمومی شد. خبر دستگیری منگ وانژو معاون رییس هیات مدیره و رییس امور مالی شرکت بزرگ چینی هواوی در همان روز توافق به هراس از ظهور جنگ سرد دامن زد و بازارهای سهام در سراسر جهان در ۶ دسامبر کاهش نشان دادند.

حالا پس از ماه‌ها مذاکرات فشرده کارشناسی و رجزخوانی‌های مفصل سیاسی، دوطرف بر مفادی توافق کرده‌اند که می‌تواند پایانی بر یکی از بزرگترین جنگ‌های تجاری چند دهه اخیر و یکی از بزرگترین مولفه‌های منفی تاثیرگذار بر اقتصادی جهانی باشد.

براساس داده‌هایی که منتشر شده است، چین در چارچوب بخش اول توافق تجاری خود با آمریکا باید خریداری کالاهای آمریکایی را طی دو سال آینده به میزان ۲۰۰ میلیارد دلار افزایش دهد.

متن توافقنامه مربوطه که توسط وزارت دارایی چین منتشر شده، حاکی از این امر است که از اول ژانویه ۲۰۲۰ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱ ، میزان خرید کالاهای صنعتی، خدمات، محصولات کشاورزی منابع انرژی توسط چین از ایالات متحده باید معادل ۲۰۰ میلیارد دلار بیشتر از سطح پایه مربوطه در سال ۲۰۱۷ باشد.

پکن در سال ۲۰۲۰ باید ۳۲.۹ میلیارد دلار بیشتر از سال ۲۰۱۷ و در سال ۲۰۲۱ باید ۴۴.۸ میلیارد دلار بیشتر کالاهای صنعتی از امریکا خریداری کند.

منظور از محصولات صنعتی،  تجهیزات صنعتی، هواپیما، اتومبیل، تجهیزات الکترونیکی، محصولات صنعت داروسازی و  دستگاه‌های اپتیک و پزشکی است.

برای محصولات کشاورزی این رقم در سال ۲۰۲۰ باید حداقل  ۱۲.۵ میلیارد دلار و در سال ۲۰۲۱ حداقل ۱۹.۵ میلیارد دلار باشد. لیست محصولات کشاورزی شامل غلات، گوشت، غذاهای دریایی ودانه‌های روغنی است.

همچنین پیش بینی میشود چین در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ به ترتیب ۱۸.۵ میلیارد دلار و ۳۳.۹ میلیارد دلار منابع انرژی در ایالات متحده خریداری کند. لیست منابع انرژی شامل گاز مایع ، نفت خام ، زغال سنگ و محصولات نفتی هستند.

فاز اول این معامله همچنین طرف چینی را در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ موظف به خرید خدمات اضافی در ایالات متحده به مبلغ ۱۲.۸ میلیارد و ۲۵.۱ میلیارد دلار می‌کند. از جمله خدمات در بخش‌های بیمه و مالی، مسافرت‌های تجاری و گردشگری، خدمات ابری ذکر شده است.

ایالات متحده و چین پس از ۱۳ دوره طولانی مذاکرات، به توافق رسیده و اولین بسته اسناد را در چارچوب توافقنامه تجاری امضا کردند.

پایان یک ترس بزرگ

پس از 13 دوره طولانی مذاکرات، ایالات متحده و چین به توافق رسیدند و بالاخره اولین بسته اسناد را تحت توافقنامه تجاری امضا کردند.

این سند در واشنگتن توسط دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحده امضا شده است، از طرف چین، این سند توسط معاون نخست وزیر شورای دولتی چین، لیو هه امضا شده است و  این مراسم امضا قرارداد از طریق وب سایت کاخ سفید پخش شد.

ترامپ خاطرنشان کرد که رفع این محدودیت ها یک امتیاز اصلی برای مذاکرات در مرحله دوم معامله خواهد بود. دولت آمریکا در صورت نقض شرایط معامله تجاری در مرحله اول خود، آمادگی دارد تا تعرفه های جدیدی را اعلام کند. "مکانیسم اجرای ویژه ای" پیش بینی شده است که از جمله توسط اسناد مخفی تنظیم می شود.

منبع: ایبنا