سیاستگذار با موضوع حضور و نقش آفرینی نیروی کار افغانستانی در اقتصاد ایران،رفتاری شبیه به رفتارش با صنعت خودرو دارد.
افغانستانی های مقیم ایران تامین کننده بخشی از با کیفیت ترین،متعهد ترین، قابل اتکاترین و ارزش آفرین ترین نیروهای کار کشور هستند.
این موضوع احتمالا علاوه بر دلایل فرهنگی و اجتماعی و تاریخی، تا حدی ناشی از این واقعیت است که نیروی کار افغانستانی، از طریق بازار آزاد به اقتصاد کشور متصل است و نه در بازار غیرتعادلی و دستکاری شده دولتی.
سیاستگذار اگر به عقل سلیم رجوع کند، تحت تاثیر این مشاهده، اولا باید با تسهیل اعطای تابعیت به این عزیزان، روند استفاده از منبع ارزشمند را در اقتصاد ایران تسهیل کند و ثانیا با آزادسازی بازار نیروی کار اجازه دهد تا نیروی کار ایرانی نیز از طریق رقابت و آموختن، در کنار نیروی کار افغانستانی شکوفا و بالنده شود.
حضور پررنگ همزبانان افغانستانی در اقتصاد ایران، همچنین اهرم قدرت ارزشمندی برای کشور در مدیریت مناسبات سیاسی منطقه ای خواهد بود.
اما بجای همه اینها، دولت با مهاجران افغانستانی سختگیری می کند تا بتواند کنترل خود را بر بازار غیرمولد و نامتعادل نیروی کار داخلی هر چه بیشتر حفظ کند.دقیقا مانند الگویی که در موضوع مدیریت بازار خودرو می بینم.
همزبانی با افغانستانی ها و اهالی تاجیکستان، در نظر سرمایه گذار هوشمند، بسیار فراتر از یک امتیاز برای دسترسی بهتر به بازار این کشورهاست. استفاده از ظرفیتهای انسانی این دو کشور همزبان، بویژه افغانستان و ایجاد همدلی میان این ملتها، ایران عزیز را در مرکز یک اکوسیستم اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی قرار می دهد که قادر خواهد بود در معادلات منطقه ای از نقش و کارکردی سرنوشت ساز بر عهده بگیرد.
کاش فرصتها را قدر بدانیم.
منبع: https://t.me/HosseinSelahvarzi