در اقتصاد شهری و حمل و نقل یک مشاهده جالب از داده‌های تاریخی وجود دارد: کارایی حمل و نقل از منزل تا محل کار در ۲۰۰ سال قبل به شدت بالا رفته است: از تقریبا ۵ کیلومتر در ساعت برای قدم زدن و پیاده رفتن تا بیش از ۳۰۰ کیلومتر در ساعت برای قطارهای سریع‌السیر. با وجود این که «سرعت» جا به جایی بیش از ۵۰ برابر شده است ولی آمارها می‌گوید زمان متوسط تردد بین منزل و محل کار در تمام این مدت تقریبا ثابت و حدود «یک ساعت» است. به عبارت دیگر انسان‌ها انگار حاضرند به طور متوسط یک ساعت از وقت‌شان را (در هر طرف) برای تردد صرف کنند.
طبعا وقتی کارایی حمل و نقل بالا برود و زمان ثابت بماند چند سناریو و خروجی در تعادل متصور است: شهروندان در فاصله دورتری از محل کار زندگی می‌کنند (گسترش افقی شهرها به سبک شهرک‌های حومه‌ای آمریکای شمالی و در نتیجه افزایش ظرفیت جمعیت‌پذیری شهرهای بزرگ)، تفاوت در شهر محل زندگی و کار (وجود شهرهای نسبتا کوچک‌تر ولی پرتعداد که افراد در یکی زندگی و در دیگری کار می‌کنند، مثل مدل آلمان و هلند و تا حدی مناطق شمالی کشور خودمان)، گسترش عمودی در مناطق مسکونی شهر ولی با ترافیک و ازدحام در سیستم حمل و نقل به سمت مرکز (مثل خیلی شهرهای کشورهای در حال توسعه).
منبع: https://t.me/hamedghoddusi