طبعا باید منتظر ماند و جزییات بیشتر را دید٬ چون هم ترامپ نشان داده که صحبت‌های قبلی‌اش را تغییر می‌دهد و هم تعامل درونی جمهوری‌خواهان با ترامپ در حوزه انرژی روشن نیست. ولی این‌ها مواردی است که می‌شود بر اساس اطلاعات فعلی حدس زد:
۱) ترامپ وعده مقررات‌زدایی از صنعت انرژی و گسترش سبد «همه منابع انرژی» را داده است. در نتیجه لابی انرژی فسیلی از انتخاب او سخت خوش‌حال است. می‌دانیم که یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاران صنعت شیل جزو مشاوران نزدیک او است. احتمالا موانع اکتشاف و حفاری و نیز ساخت خط لوله به نسبت قبل خیلی کم‌تر خواهد شد و تولید گاز و نفت شیل آمریکا ممکن است رشد بیش‌تری داشته باشد. در عمل ولی دقت کنیم که هم ذخایر فیزیکی نفت (نه گاز) غیرمتعارف آمریکا محدود است و هم نفت شیل آمریکا در قیمت‌های پایین نفت خیلی رقابتی نیست. در نتیجه حتی با فضای مثبت دولت هم ممکن است تغییر «قابل ملاحظه» در عرضه و صادرات نفت رخ ندهد.
۲) تولیدکنندگان ذغال‌سنگ و برق ذغال‌سنگی بسیار نفع خواهند برد٬ چون برنامه بازنشسته کردن و محدود کردن برق ذغال‌سنگی احمالا متوقف شده یا کند خواهد بود. آمریکا منابع سرشار ذغال‌سنگ دارد و ترامپ احتمالا از این منابع برای ایجاد شغل در بخش معدن و برق استفاده خواهد کرد. می‌دانیم که ذغال‌سنگ جزو آلوده‌کننده‌ترین منابع تولید برق است.
۳) ترامپ قول داده که مانعی که دولت اوباما بر سر خط لوله کی‌استون (از کانادا به آمریکا) گذاشته بود را بردارد. این خط لوله حامل نفت حاصل از منابع غیرمتعارف ایالت آلبرتای کانادا - حاصل از قیرهای نفتی و نه شیل و برای محیط‌زیست بسیار آلوده‌کننده - برای مصرف در پالایشگاه‌های جنوب و جنوب شرقی آمریکا است. تکمیل پروژه می‌تواند چند میلیون بشکه نفت جدید وارد بازار کند٬ ولی از طرف دیگر دولت جدید کانادا مخالف پروژه است و حتی اگر طرف آمریکایی مجوز ساخت را صادر کند ممکن است از طرف کانادا محدود شود.
۴) لحن ترامپ به وضوح به سمت مخالفت با حمایت از انرژی‌های نو و نگرانی برای تغییرات آب و هوایی است. حدس زده می‌شود که یکی از «منکران تغییرات آب و هوایی» ممکن است به ریاست سازمان محیط‌زیست آمریکا (EPA) برسد. ترامپ هم‌‌چنان قول داده که کمک مالی به نهادهای مسوول محیط‌زیست و گرمایش زمین در سازمان ملل را قطع خواهد کرد.
۵) صنعت انرژی‌های نو «در داخل آمریکا» ممکن است ضربه زیادی نبیند چون جمهوری‌خواهان کنگره ممکن است حمایت از انرژی‌های نو در داخل را ادامه دهند. خصوصا که تعدادی از ایالت‌های جمهوری‌خواه مثل تگزاس در تولید برق خورشیدی و بادی رقابتی شده‌اند و حول آن مشاغل زیادی ایجاد شده است.
۶) گفتمان گرمایش زمین ، پیمان پاریس و شرکت‌های سرمایه‌گذار انرژی‌های پاک احتمالا جزو بازندگان بزرگ خواهند بود. این رفتار در زمان دولت بوش (با خروج از پیمان کیوتو) هم کمابیش اتفاق افتاده بود.
۷) انتظار جهانی برای اعمال مالیات کربن سنگین روی سوخت‌های فسیلی (برای بیرون راندن آن‌ها از بازار) افت خواهد کرد و این برای کشورهای تولیدکننده سوخت‌های فسیلی (خصوصا نفت و گاز) خبر خوبی است.
مجددا تکرار می‌کنیم که این‌ها حدس‌هایی بر اساس اطلاعات موجود فعلی است و ممکن است با مشاهده حرکت‌های جدید و برنامه‌های رسمی‌تر در چند ماه آینده تغییر کند.
منبع: کانال یک لیوان چای داغ٬ نوشته‌های حامد قدوسی
@hamedghoddusi