دیدم یکی از "اقتصاد صلواتی" نوشته است: توضیح داده بود: "مثلا یک زنجیره ی اقتصادی از صفر تا صد به صورت صلواتی و رایگان و برای رضای خدا و جهادی باشد و کشاورز گندم صلواتی تولید کند و اسیاب صلواتی شود و نونوایی صلواتی پخش کند". با این توضیح که "این راه حل نجات اقتصاد ایران است".
نگارنده این سطور (بنده مخلص) یک بار نوشت: مشکل اساسی اینست بسیاری در مملکت هیچ، تاکید می کنم هیچ، درکی از "اداره" جامعه بزرگ با تقسیم کار پیچیده و روابط غیرشخصی که افراد نه تنها همدیگر را "عضو یک خانواده" نمی دانند، بلکه چه بسا در جهان های متفاوت زندگی کنند و در رقابت به هم رحم نکنند، ندارند.
برخی ایده ها را به زحمت بتوان در یک روستای کوچک ۱۰۰ نفره هم اجرایی کرد و چه بسا اعضای هر خانواده ای هم زیر بار آن نروند،اینکه تصور کنیم آدم ها می توانند چنین فرشتگانی باشند، البته فقط اشتباهی تحلیلی نیست، چه بسا وقتی سعی در اجرای آن کنیم راه به خشونتی بی مهار ببرد، بد نیست همه آدم ها آنقدر دگردوست و خیرخواه باشند، ولی متاسفانه حتی در قصه های جن و پری هم چنین نیستند! شاید در یک قریه ۱۰۰ نفره بشود این به اصطلاح ایده های خیرخواهانه را "اجرایی" کرد، ولی در جامعه ای که "به میلیارد می گویند تومن و سگ صاحبش را نمی شناسد" حتی شوخی هم نیست. کمیت از جایی به بعد کیفیت را هم تغییر می دهد، بد نیست آدم کاخی در آسمان بسازد، ولی باید برای پایه هایش روی زمین هم فکری کند، والله اعلم./راهبرد
@evonomistfarsi