المانیتور: پوتین به دنبال مکتوب کردن توافق با نتانیاهو بر سر مسئله حمله اسرائیل به مواضع ایران در سوریه / تل اویو می گوید موضع مسکو در مورد تهران هنوز پر از ابهام است

بنیامین نتانیاهو برای دومین بار در سه ماه گذشته به مسکو رفت. سفر گذشته که در اواخر ماه فوریه انجام شد، گامی بود برای اینکه پوتین و نتانیاهو به وقفه‌ای که در روابط دو دولت پس از سقوط هواپیمای روسی در خاک سوریه ایجاد شده بود، پایان بدهند.

ماکسیم سوچکف در المانیتور نوشت: بنیامین نتانیاهو برای دومین بار در سه ماه گذشته به مسکو رفت. سفر گذشته که در اواخر ماه فوریه انجام شد، گامی بود برای اینکه پوتین و نتانیاهو به وقفه‌ای که در روابط دو دولت پس از سقوط هواپیمای روسی در خاک سوریه ایجاد شده بود، پایان بدهند. در آن سفر نتانیاهو از پوتین برای سفر به اسراییل در ماه می به منظور پرده برداری از یادمان مدافعان شهر لنینگراد یا همان سن پترزبورگ فعلی در جنگ جهانی دوم دعوت به عمل آورد.

در ادامه این مطلب آمده است: عقل سلیم در مسکو این را می‌گوید که اگر نتانیاهو اطمینانی از دستاوردهای مطلوب این سفر نداشت، پنج روز مانده به روز انتخابات، تل اویو را به مقصد روسیه ترک نمی‌کرد. با داغ شدن تنور انتخابات در اسراییل و افزایش نگرانی بابت حضور نظامی ایران در سوریه، نتانیاهو سه هدف از این سفر دارد: جلب آرای حدود یک میلیون یهودی مهاجر از روسیه در انتخابات که اکثرشان حامی حزب وزیر دفاع سابق یعنی آویگدور لیبرمن هستند، مذاکره برای شرایط مطلوب موضع اسراییل در سوریه از جمله برخورد با نیروهای نزدیک به ایران در آنجا و نشان دادن چهره‌ای با محبوبیت بین‌المللی از خود به عنوان رهبری که قادر است از روابط خوب با دو رهبر ابرقدرت جهان یعنی ترامپ و پوتین در جهت منافع اسراییل استفاده کند.

پس از سفر اخیر به واشنگتن، سفر به مسکو دومین اقدام تبلیغاتی بزرگ او محسوب می‌شود. جالب توجه است که رسانه‌ها در پرداختن به محور مذاکرات پوتین و نتانیاهو، اشاره ای به اقدام ترامپ برای به رسمیت شناختن حاکمیت اسراییل بر بلندی‌های جولان نکرده‌اند. برای پوتین نیز سیزدهمین دیدار با همتای اسراییلی خود از سال ۲۰۱۵ تاکنون، اهمیت خاصی دارد. با حرکت آرام سوریه به وضعیت پسا جنگی، او وظیفه کمک به سازش سیاسی، بازگشت پناهندگان و بازسازی را به وزارتخانه‌های امورخارجه و دفاع واگذار کرده و خودش بر اهداف پرمخاطره‌تر و سیاسی متمرکز شده یعنی توازن میان ایران و اسراییل و حل اختلافات سوریه و ترکیه. رهبر دیگری نیز که تلاش دارد از اختلاف پوتین و ترامپ به نفع کشورش بهره‌برداری کند، رجب طیب اردوغان است که قرار است هشتم آوریل به مسکو سفر کند.

به نظر می‌رسد پوتین و نتانیاهو موضع مشترکی دارند. این دو نفر روابط خوبی با هم دارند و به خوبی منافع یکدیگر را تامین می‌کنند. از نظر وجهه میان افکار عمومی، پوتین هر چیزی که نتانیاهو می‌خواست و حتی بیشتر از آن نیز به او داده است. پوتین در سخنان آغازین خود در کنار نتانیاهو گفت که از تصمیم شما بابت قدردانی و گرامیداشت سربازان ارتش سرخ که با نازی‌ها جنگیدند و آزادی را برای مردم جهان از جمله یهودیان به ارمغان آوردند، بسیار خرسندیم. او ادامه داد به اعتقاد من برای سرباز وظیفه زاخاری بامل نیز که در سال ۱۹۸۲ مفقود شد و اکنون با کمک ما و ارتش سوریه بقایای جسدش پیدا شده، همین سرنوشت رقم خورده است.

دو سال پیش بود که نتانیاهو از پوتین خواست به یافتن جنازه زاخاری بامل که ۳۷ سال پیش در لبنان ناپدید شده بود، کمک کند. وقتی این جنازه پیدا شد، پوتین طی مراسم خاصی با حضور وزیر دفاع روسیه آن را تحویل ارتش اسراییل داد. نتانیاهو در پاسخ بابت مواضع مشترک و حمایت‌آمیز پوتین از اسراییل تشکر کرد. او گفت مراتب احترام و سپاسگزاری ما را از وزارت دفاع و ارتش روسیه بپذیرید. ما هرگز این خدمت که در تاریخ ثبت خواهد شد را فراموش نمی‌کنیم. این در حالی است که وزارت دفاع روسیه هنوز اسراییل را در ساقط شدن هواپیمای جاسوسی خود مقصر می‌داند.

با این وجود چنانکه بخشی از مذاکره پوتین و نتانیاهو به این موضوع اختصاص داشت، ارتش روسیه وظیفه هماهنگی‌های دوجانبه روزانه با ارتش اسراییل و ارتقای روابط به سطح بالاتری را بر عهده دارد. این دو دولت قرار است توافق عدم منازعه در سوریه را که سال ۲۰۱۵ منعقد شد، اصلاح و ارتقا دهند. پس از حادثه سقوط هواپیمای روسی، مسکو از اسراییل خواسته که در موارد حمله به خاک سوریه و اهداف ایرانی، زودتر آن را در جریان بگذارد. همچنین به جای اعتماد دوجانبه روسیه خواهان مکتوب و امضا شدن این توافق است. اما اسراییلی‌ها نگران هستند که به این صورت دستشان بسته شود. منابع اسراییلی به ما گفته‌اند که این دولت مخالف وجهه قانونی یافتن این توافق نیست اما موضع روسیه نسبت به ایران هنوز پرابهام است که مذاکره شفاف تر در امور فراتر از توافق عدم مخاصمه را دشوار می‌کند.

در ماه فوریه، پوتین و نتانیاهو در مورد خروج تدریجی نیروهای خارجی از سوریه به توافق رسیدند. اما هر دو طرف نگاه متفاوتی به این توافق دارند. برای اسراییل و آمریکا خروج ایران اولویت است اما از نظر روس‌ها حضور نظامیان آمریکایی موجب بی‌ثباتی تلقی می‌شود. اما معنایش این نیست که روسیه با توافقی که مستلزم خروج نیروهای ایرانی از سوریه باشد، بخصوص در مناطقی که منافع مسکو را در بر دارند، مخالفت داشته باشد. اما اگر درخواست نتانیاهو به معنای تغییر توازن قوا به نفع آمریکا باشد، مسکو بعید است با آن موافقت کند.

ایده تاسیس یک گروه کاری جامع با شرکت آمریکایی‌ها، روس‌ها، ترک‌ها، ایرانی‌ها و اسراییلی‌ها از نظر پوتین به این معناست که پس از شکست تمام تروریست‌ها، به ثبات و حاکمیت سوریه با خروج تمام نیروهای خارجی قوام ببخشد. با توجه به توافقی که سال ۲۰۱۷ میان روسیه و دمشق برای توسعه پایگاه دریایی طرطوس به مدت ۴۹ سال امضا شد، مسکو خودش را از این خروج مستثنی می‌داند. اگرچه مذاکرات آستانه نشان داد که پوشش متضادترین انتظارات طرف‌های درگیر ناممکن نیست، تحولات اخیر نشان می‌دهد که گردهم آمدن تمام طرف‌های درگیر به برآورده شدن تمام توقعات آنها نخواهد انجامید.

انتخاب