نویسندگان: نارسيس امين رشتي, عاطفه قرباني وليک چالي
عنوان نشریه: اقتصاد مالي (اقتصاد مالي و توسعه) : تابستان 1392 , دوره 7 , شماره 23 ; از صفحه 81 تا صفحه 110 .
چکیده:
گسترش پوشش هاي بيمه اي و حمايتي و نظام تامين اجتماعي سبب افزايش اميد به زندگي، بهبود وضعيت و کيفيت زندگي افراد، افزايش سطح فرهنگي و بهداشتي، کاهش فقر و متعادل نمودن توزيع درآمد، کاهش ريسک و نااطميناني نيروي کار در سال هاي آتي (بازنشستگي) و تاثير کلي آن در عرصه هاي مختلف زندگي (اقتصادي - اجتماعي) مي شود، لذا در مطالعه حاضر ارتباط تامين اجتماعي با شاخص توسعه انساني در ايران مورد بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق با استفاده از الگوهاي نظري و تجربي، بر اساس داده هاي سري زماني 89-1370 مدل مورد نظر برآورد شده است. نتايج برآورد مدل نشان مي دهد که شاخص نسبت تعداد بيمه شدگان بيمه هاي اجتماعي به جمعيت فعال اقتصادي و نسبت مددجويان تحت پوشش به جمعيت فعال، داراي تاثير مثبت و معناداري بر شاخص توسعه انساني بوده، در نتيجه فرضيه تحقيق - مبني بر تاثير مثبت و معنادار شاخص هاي تامين اجتماعي بر توسعه انساني ايران - را تاييد مي نمايد، اما نسبت مستمري بگيران به جمعيت فعال اقتصادي داراي تاثير منفي بوده، در نتيجه، اين شاخص فرضيه تحقيق مبني بر تاثير مثبت پوشش بيمه اي بر شاخص HDI را رد مي نمايد. همچنين ساير عوامل تاثيرگذار (سرمايه انساني و توليد ناخالص داخلي) نيز داراي تاثير مثبت و معنادار بر شاخص توسعه انساني هستند. بنابراين نتايج در کل نشان مي دهد که تامين اجتماعي مي تواند در کنار ساير عوامل در جامعه به بهبود شاخص توسعه انساني کمک نمايد. بنابراين براي بهبود شاخص توسعه انساني لازم است تا توجه بيشتري به پوشش هاي همگاني بيمه اي و حمايتي شود.