نویسندگان : وحید مهربانی , علی نصیری اقدم
عنوان نشریه : رفاه اجتماعی : تابستان1392 , دوره13 , شماره49 , صفحه187_212
چکیده:
مقدمه: ماليات از منابع درآمد دولت و از ابزارهاي بسيار مهم براي توزيع مجدد درآمدها و کاستن از شکاف طبقاتي است و در اين بين، ماليات مستقيم به خصوص ماليات بر درآمد، به دليل سهل الوصول بودن، بيشتر کانون توجه قرار گرفته است. اهميت ماليات ستاني از درآمد افراد، از نظر رويکردهاي مختلف درباره عدالت توزيعي، باعث هدايت اين بحث به سوي شناسايي ويژگي هاي ماليات بر درآمد بهينه با معيارهاي هنجاري متفاوت، در طول چهار دهه گذشته شده است.
روش: بر اين اساس، اين مطالعه در پي آن است تا با به کار بردن روش حداکثر حداقل ها به عنوان معيار رفاه اجتماعي منتسب به رالز، به تحليل اين مساله و برآورد نرخ موثر بهينه ماليات بر درآمد در اقتصاد ايران بپردازد. منظور از نرخ موثر ماليات بر درآمد، نسبت ماليات بر درآمد به درآمد ملي است.
يافته ها: يافته هاي اين مطالعه که با استفاده از داده هاي سال هاي 1350 تا 1387 و روش خودرگرسيوني با وقفه گسترده (ARDL) و به دنبال آن بهينه يابي به دست آمده است، نشان مي دهد که در ايران، نرخ موثر بهينه ماليات بر درآمد در کوتاه مدت برابر با 3.1 درصد و در بلندمدت برابر با 1.26 درصد است.
بحث: بر اساس آنچه از برآورد نرخ موثر بهينه ماليات بر درآمد به دست آمده است، مي توان نتيجه گرفت که اگر نرخ موثر ماليات بر درآمد برابر با نرخ هاي ذکر شده باشد و سپس، درآمد مالياتي حاصل شده به صورت يک جا و برابر، ميان تمام موديان مالياتي توزيع مجدد شود، باعث حداکثر شدن رفاه اجتماعي رالزي، به ترتيب در کوتاه مدت و بلندمدت مي شود.