جمشید‌ پژویان

آزادشدن نزدیك سی میلیارد دلار آنچنان رقمی در مقابل میزان كسری بودجه دولت نیست،مخصوصا در این مدت کوتاه، یعنی در شرایطی كه ما هنوز سیاست‌های صحیح و درستی را برای اصلاح ساختار اقتصادمان نداریم كه عمدتا باید منتهی به بازسازی بخش صنعت و كارآیی این بخش شود كه در نتیجه آن احتمال اینكه ما از مزیت‌های نسبی كه هنوز برخوردار هستیم بهره‌مند شویم. در داخل دیگر جایی برای واردات تولیدات كالاهای مشابه را نداریم به دلیل اینكه بتوانیم با كیفیت بالاتر و هزینه پایین‌تر تولید كنیم چراكه ممكن است وارد بازار‌های جهانی بشویم و در آن موقع است كه در واقع در اقتصاد به امنیت رسیده‌ایم. این پول‌هایی كه آزاد می‌شوند و یا درآمد‌هایی كه از طریق فروش نفت خواهیم داشت الزاما نباید صرف واردات انبوهی از كالا‌های واسطه‌ای یا سرمایه‌ای شود. البته در حوزه فروش نفت نیز با مشكلاتی مواجه خواهیم بود چراكه مشتریان ما جذب کشورهای نفت‌خیز دیگر شده‌اند و با توجه به شرایط نامناسب بازار نفت و رکود حاکم بر آن کار سختی را در پیش داریم. این در زمان متوسط و بلندمدت می‌تواند اتفاق بیفتد و تكرار می‌كنم درصورتی ممکن می‌شود که آن سیاست‌های صحیح ساختاری به طور جدی و به صورت یك بسته به اجرا درآید. فعلا در كوتاه‌مدت صنایع ما نیازمند واردات كالاهای واسطه‌ای است، چه آنكه طی این سال‌های گذشته بخش عمده واردات ما را تقریبا این كالاها تشكیل می‌دادند. پس این مبلغ سی میلیادی كه آزاد می‌شود باید بتواند كسر بودجه دولت را رفع كند و صرف واردات كالاهای واسطه‌ای شود و البته ان‌شاا... صرف واردات كالاهای لوكس نظیر اتومبیل و غیره نشود. درنتیجه، اینكه ما با یك چنین درآمدی چه خواهیم كرد مساله‌ای نیست؛ چون ما در گذشته و سال‌های قبل، حداقل در طی یك دهه گذشته، درآمد بسیار بالا ومناسبی را از نفت داشتیم كه به مراتب بیش از آن چیزی است كه الان موجود است ولی همان زمان نیز به‌دلیل اینكه ما آن سیاست‌های درست و صحیح اقتصادی را به اجرا نگذاشتیم عمده صرف همین واردات كالاهای واسطه‌ای و عمدتا مصرفی شدند. از طرفی دولت اگر عزم داشته باشد یك نوع انضباط مالی را به اجرا بگذارد و به‌خصوص به بانك مركزی فشار وارد نكند و بتواند آنقدر صرفه‌جویی كند كه فشار كاهش پیدا كند قطعا عملی است و این فقط برمی‌گردد به اینكه تا چه حد عزم كل دولت جدی باشد . آقای نوبخت درمورد صرفه‌جویی بعد از آزادشدن منابع صحبت می‌كنند ولی یادمان باشد كه چند وزارتخانه داریم و چه مقدار تجهیزات وابسته به دولت داریم، آیا اینها هم به سمت صرفه‌جویی واقعی می‌روند؟ من تصور می‌كنم در بخش دولتی خیلی هزینه‌های غیرضرور وجود دارد كه می‌توانند به‌راحتی حذف شوند یا كاهش پیدا كنند. درمورد نرخ ارز نیز به نظر می‌رسد این توافق تنها چندصد تومان قیمت ارز را کاهش دهد اما کاهش 500 و یا هزار تومانی قیمت ارز در این صورت ممکن نیست.

منبع: آرمان