بهمن آرمان

بخش صنعت در ایران، عملا از زیر بنای نسبتا قوی ای برخوردار است. به‌طوری که اگر به تولید کالاهای صنعتی ایران درجهان نگاهی کنیم ،این مساله کاملا دیده می‌شود.ایران چهارمین کشور تولیدکننده کاشی و سیمان جهان است ، چهاردهمین تولیدکننده فولاد در جهان است.اینها خود نشان‌دهنده این هستند که در بخش صنعت و معدن تلاش‌های پرمستمر و کافی به‌ویژه از زمان فعالیت حساب ذخیره ارزی و اعطای حدود ده میلیارد دلار از زمان درآمدهای بخش صنعت و معدن تحرک جدی در صنایع ایران آغار شد.اما متاسفانه در دولت‌های نهم و دهم بخش صنعت و معدن مغفول ماند و درنهایت شاهد رشد موثری در این بخش نبودیم.آمار‌ها و ارقام به تمامی نمایانگر این واقعیت هستند. در زمانی که دولت یازدهم بر سر کارآمد ،عمده تلاشش این بود که بخش صنعت را از رکود نجات دهد. آمارها نشان‌دهنده این است که بخش صنعت نقش قابل‌توجهی در رشد اقتصادی سال گذشته کشور داشته است. ولی به نظر من فعالیت‌های بسیار مثبتی در بخش صنعتی و مدنی کشور درحال انجام است که سال‌ها به حال خود رها شده بودند و این‌بار دوباره وارد مرحله اجرایی شد. ولی باید به این نکته توجه کرد که صنعت بخشی از اقتصاد ایران هست که برخلاف بخش ساختمان وابستگی شدیدی به ارز دارد. ما برای هرگونه سرمایه گذاری صنعتی نیازمند به وارد کردن ماشین‌آلات و تجهیزات و تکنولوژى از کشور‌های خارجی هستیم و یا از کشور‌های دارای تکنولوژی که اکثرا شرکای اقتصادی ما آلمان و دانمارک و اتریش و فرانسه هستند و در مرتبه بعدی ،ژاپن و کره‌جنوبی و این نوع از کشور‌ها هستند.

با توجه به این مهم و در نظر گرفتن این واقعیت که اعمال تحریم‌ها علیه ایران، هرگونه تبادل مالی را به صورت آزاد و مستقیم از ما گرفته، سرمایه‌گذاری‌های صنعتی ما به‌رغم تمایل دولت به افزایش آن‌ها و افزایش سهم صنعت درتولید ناخالص داخلی، متاسفانه با بن‌بست روبه‌رو شده است به‌طوری که ما برای صنایع پتروشیمی، صنایع فولاد و سایر صنایعی که شدیدا نیازمند به تکنولوژی‌های پیشرفته هستند، دچار مشکل هستیم. حتی در این جریان کشورهایی که به عنوان امین ما انتخاب شده بودند مثل چین و هند که بخشی از درآمدهای ناشی از صادرات نفت خام را در این کشورها نگه می‌داشتیم با ما همکاری لازم را نشان ندادند به‌طوری که تاکنون از مبلغ 22 میلیارد دلاری که ما در چین به عنوان طلب داریم و قرار بود که به‌ازای آن به نسبت 3 برابر پروژه‌های عمرانی و صنعتی را در ایران فاینانس کنند، متاسفانه چینی‌ها غیردوستانه‌ترین رفتا را با ما داشتند به‌طوری که به‌رغم گذشت دو سال از روی کار آمدن دولت یازدهم ما نتوانستیم پروژه فولادی خود را فعال کنیم. هندوستان هم که دارای تکنولوژی پیشرفته نیست و حتی در تکنولوژی هم نتوانست به ما کمکی کند. بنابراین می‌توانیم بگوییم چین بدترین شریک این سال‌های ما بوده است و تلاش و زحمت دست‌اندرکاران امر را با کندی بسیار روبه‌رو ساخته است و به‌رغم تمام تلاش ایران در بخش صنعت متاسفانه تحریم‌های اقتصادی بازتاب‌های منفی روی اقتصاد ما داشته است به‌ویژه در بخش صنعت. 

منبع: آرمان