دكتر جمشيد پژویان
عضو هيات علمي علامه طباطبايي
اصلاح قیمت‌های نسبی یا آنچه به نام هدفمندی یارانهها از آن نام برده مي‌شود، یک باید در اقتصاد ایران بوده و خواهد بود و اجرای هرچه سریع‌تر آن از زیان بسیار شدید روزانه آن کمتر می‌کند.
صحیح است که پرداختن یا به عبارت دیگر گسترش چترحمایتی از طریق نظام تامین اجتماعی و بهداشت می‌تواند به‌تدریج اطمینان از حمایت فقرا را فراهم کند؛ ولی برای این مهم باید حتما سیاست‌گذاری‌های مکملی اندیشیده شود و نقشه راهی وجود داشته باشد و صرف تخصیص بودجه به چند دستگاه یا وزارتخانه مشکل را حل نمی‌کند.
قطعا افزایش قیمت‌ها باید بیشتر از نرخ ماهانه یا سالانه باشد؛ در غیر این صورت یعنی افزایش یا اصلاح قیمتی صورت نگرفته است. پس از رسیدن به قیمت‌های واقعی می‌توان با نرخ تورم ماهانه یا سالانه قیمت‌های تحت کنترل دولت را افزایش داد.
من بارها در مصاحبه‌های مختلف راهکار یا نقشه راهی را که به دنبال آن هستم، توضيح داده‌ام كه به صورت خیلی خلاصه، افزایش قیمت‌ها همراه با سیاست یارانه نقدی به خانوارهای داوطلب و یارانه به بخش تولید از طریق نظام مالیاتی و نرخ استهلاک نزولی، به همراه تکمیل تدریجی ولی با نقشه راه نظام تامین اجتماعی و بهداشت و حذف تدریجی یارانه نقدی با پیشرفت این نظام است.
فعلا غیر از درخواست از صاحبان درآمد بالا (که باید حدود این درآمد مشخص شود) برای اجتناب از دریافت یارانه و ایجاد صف به‌طور مشخص برای دریافت یارانه نقدی، راهی نیست.
اما راه‌حل قطعي و منطقي آن تهيه بانک اطلاعاتی خانوارها از طریق اجرای سیستم مالیات بر مجموع درآمد و آن هم نیازمند زمان کافی است.