این مطلب مدت ها است مورد بحث بوده اما ظاهرا اخیرا دولت در مورد اجراى آن مصمم شده، علیرغم این که این کار هیچ اثر واقعى مثبتى ندارد، در شرایط فعلى بار هزینه چاپ میلیون ها برگ اسکناس و ضرب میلیون ها سکه جدید را هم به همراه دارد که به یک معضل جدید تبدیل خواهد شد مثل تجدید کارت هاى ملى . خبر نگارى مى پرسیدند که چه اشکالى دارد یک آپارتمان چهار میلیارد تومانى مى شود چهار صد هزار تومان.
پرسیدم حقوق شما چقدر است گفت سه میلیون تومان گفتم این هم مى شود ٣٠٠ تومان و اگر ده میلیون تومان پس انداز داشته باشید مى شود هزار تومان. گفت خنده دار است. البته فعلا خنده دار است اما وقتى به خاطر فشار تورم موجود قیمت ها به طرف بالا گرد شد و فشار تورمى فرصتى براى خود نمایى یافت آن خبرنگار گرانقدر و همه خواهند دید که به زودى با سیصد تومان حقوق فقط سیصد شکلات خواهند خرید. علاوه بر آن، این تغییر براى مدتى سر در گمى اساسى در تنظیم حساب هاى مالى و تعهدات مالى دولت وبخش خصوصى ایجاد خواهد کرد. در برخى کشور ها چنین اقداماتى انجام شده اما به عنوان بخشى از یک رفرم و اصلاح اقتصادى واقعى. با آن سابقه دولت در اعلام ارز٤٢٠٠ تومانى و شرایطى که تصور اصلاحات اقتصادى هم مطرح نیست ایجاد یک بهم ریختگى جدید و طولانى مدت به چه معنى است؟ این خبر همراه با خبر دو ساله شدن بودجه که خود براى ناظر بیرونى یک معما است، اخبار خوشى نیستند آیا دولت در صحنه اقتصاد به ایجاد جلوه هاى ویژه نمایشى دست مى زند و یا در تدارک افزایش هاى کلان نقدینگى در چند سال آینده است و سعى مى کند با حذف صفر ها بر ابعاد آن سرپوش بگذارد و از طریق بودجه دو ساله هزینه دو سال را، در سال انتخابات، در یک سال انجام دهد یعنى فرصتى ایجاد شود براى پیش خور کردن؟ هر چه واقعیت هاى پشت پرده باشد در ظاهر تصویر خوبى نیست.
اقتصادنیوز