تجربه زیست انسان روی کره خاکی نشان می‌دهد از دوردست‌های تاریخ تا امروز هیچ انسانی هر اندازه نیرومند نمی‌توانسته همه نیازهای خود را به تنهایی برطرف کند. به دلیل همین نیاز بوده و هست که آدمیان با یکدیگر دادوستد می‌کنند.
تجربه زیست انسان روی کره خاکی نشان می‌دهد از دوردست‌های تاریخ تا امروز هیچ انسانی هر اندازه نیرومند نمی‌توانسته همه نیازهای خود را به تنهایی برطرف کند. به دلیل همین نیاز بوده و هست که آدمیان با یکدیگر دادوستد می‌کنند. در دنیای امروز که شمار کالاهای مصرفی هر آدمی سر به صدها قلم کالا می‌زند این نیاز بیشتر شده و انسان‌ها باید با هم دادوستد کنند تا زندگی مادی ممکن باشد. از طرف دیگر همین داستان برای جوامع انسانی نیز عینیت دارد و تجارت خارجی برای برطرف کردن کاستی‌های یک کشور و فروش مازاد کالاهای تولیدی به دیگران ضرورت تمام‌عیار دارد. تجربه دنیای معاصر به ویژه پس از جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد کشورهایی که با هم دادوستد کالا، سرمایه و نیروی انسانی دارند، کمتر در شرایط جنگ قرار می‌گیرند. تجربه کشورهای اروپایی در این باره نمونه بسیار مناسبی است که تجارت خارجی آزاد چگونه راه جنگ را بر روی کشورهای این قاره بسته است. با درک این مفهوم و نیز درک نظریه مزیت نسبی اقتصاددانان بزرگ مثل آدام اسمیت و دیوید ریکاردو بوده و هست که تجارت در جهان عامل صلح میان کشورها شده است. ایران نیز با درک این موضوع و نیز ضرورت برطرف کردن نیازهای پرشمار شهروندانش و فروش برخی کالاهایش با جهان تجارت دارد. بدیهی است که برای تجارت مقرون به صرفه و پایدار دو کشور الزام‌هایی وجود دارد؛ یکی از این الزام‌ها، نیاز و همپوشانی دو کشور به کالاهای دارای مزیت نسبی در هر دو کشور است. به طور مثال ایران به تجهیزات و ماشین‌آلات و صنعتی نیاز دارد که کشور آلمان در این‌باره جزو برترین کشورهاست. از سوی دیگر ایران به هر دلیل در این صنایع چندان نیرومند نیست و باید آنها را از کشورهای پیشرفته وارد کند. از طرف دیگر ایران منابع غنی نفت و گاز دارد که بیشتر از میزان مصرفش است و باید آنها را بفروشد و اتفاقا آلمان به این انرژی نیاز دارد. خرد و منطق اقتصادی حکم می‌کند ایران و آلمان همان‌طور که در دهه‌های پیشین اتفاق افتاده همچنان شرکای تجاری باقی بمانند. رهبران آلمان با وجود همه دشواری‌ها با ایران دست‌کم نسبت به سایر کشورهای دیگر مناسبات بهتری داشته‌اند. در وضعیت فعلی که ایران از نظر تجارت خارجی با تنگناهایی روبه‌رو است و به دلایل سیاسی دولت‌های ایران و آلمان نمی‌توانند با آسودگی مناسبات تجاری را صیانت کرده و گسترش دهند، اتاق‌های بازرگانی مشترک این نقص و کاستی را می‌توانند به اندازه‌ای که اجازه و توانایی داشته باشند برطرف کنند. دادوستد بخش خصوصی ایران با بخش خصوصی آلمان به ویژه شرکت‌های متوسط دو کشور از مسیر اتاق بازرگانی مشترک و خدماتی که این نهاد می‌دهد راه را برای فرار از تله تحریم باز می‌کنند. اتاق‌های مشترک بازرگانی علاوه بر این و بدون اینکه نیاز به کمک مالی و مادی دولت باشد و هزینه‌ای بر دوش شهروندان بگذارند به آشنایی شرکت‌ها و توانایی دو کشور کمک می‌کنند و اتاق مشترک ایران و آلمان با کارنامه و سابقه طولانی یکی از بزرگ‌ترین اتاق‌های مشترک به حساب می‌آید و در همین وضعیت نیز توانسته با استفاده از تجربه مدیران ایرانی و آلمانی انتخابی برخی گرفتاری‌ها را برطرف کند. انتخابات اتاق برای هیات‌رییسه این نهاد قدیمی روز یکشنبه ۲۵ آبان به صورت پستی برگزار می‌شود. نگارنده که در سه سال گذشته ریاست اتاق را برعهده داشتم به همراه شماری از کارآزموده‌ها و ورزیده‌ترین کارآفرینان شامل کامران رضایی، خانم نازنین بهرامی، علی مردان‌شیبانی، سیدعبدالرسول رنجبران و شاهین اصغری امیدواریم بتوانیم با حضور در این نهاد بزرگ راه‌های توسعه مناسبات ایران و آلمان در حوزه تجارت را ایجاد کنیم.
جهان صنعت