تامین اجتماعی، محروم از کمک های دولتی

باوجود اینکه سازمان به خاطر عدم دریافت مطالبات سنواتی و جاری بیمه ای خود از دولت دچار مضیقه مالی بوده و هست و مجدداً مقرر شده است مساعدت به بنگاه های مشکل دار از طریق این سازمان مظلوم صورت پذیرد ولی خبری از کمک ها، بودجه و اعتبارات جبرانی دولتی و علی حده ای نیست.

علی حیدری عضو و نائب رئیس هیات مدیره سازمان تامین اجتماعی

سازمان تامین اجتماعی گویی مرغ عزا و عروسی است. زمانی که نقدینگی داشت از منابع آن برای جبران کسری ساخت بیمارستان کشور، برای اجرای طرح ها و پروژه های صنعتی، برای ایجاد و رونق بازار بورس و ... استفاده شد. در زمان انقلاب، جنگ، بازسازی و محاصره اقتصادی و بحران ها و مخاطرات و برای رفع مشکلات بنگاه ها و کارخانه ها،  با تصویب قوانین و مقررات مغایر با اصول و قواعد بیمه ای دست در جیب این سازمان بردند و تعادل تعهدی آن بر هم خورد و در زمان تعادل گردش نقدینگی آن نیز، با اجرای طرح تحول سلامت به ورطه استقراض و فروش ذخایر افتاد و در ادوار مختلف استقراض از آن (با عدم پرداخت حق بیمه های جاری و سنواتی) جایگزین استقراض از بانک مرکزی شد.

در  این سال ها هم به اسم اشتغالزایی، به اسم خودکفایی، به اسم خصوصی سازی، به اسم ایجاد مناطق ویژه و آزاد اقتصادی، به اسم طرح تکفا، فاوا و شرکتهای ICT، به اسم امور پژوهشی، به اسم شرکت های دانش بنیان، به اسم اقتصاد مقاومتی، به اسم استارت آپ ها و ...، تصمیماتی اتخاذ و اقداماتی انجام شد که منابع این سازمان کاهش یافت و مصارف آن افزایش یافت، ورودی های این سازمان کم شد و خروجی هایش زیاد شد و تعادل مالی آن هم از نظر تعهدی و هم از نظر نقدی برهم خورد. اتفاقاً هیچکدام از اهداف متصوره و مورد ادعای طرح های نام برده، محقق نشد و فقط مستمسکی بود برای فرار بیمه ای.

مخلص کلام اینکه سازمان مظلوم تامین اجتماعی همانند "چشم" شده است که برای درد همه اعضاء می‎گرید ولی در زمان درد خودش، عضوی نیست که برایش گریه کند:

از مرگ خود فقیر ننالد چو اغنیاء

 آواز نیست رفتن پای برهنه را            «بیدل دهلوی»

و این سازمان متعلق به فرودستان همانند خود آن ها، صدایش به جایی نمی رسد و صداهای بلندتری که مربوط به اغنیاء است در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور با رویکرد اقتصادی هست که به رویکرد اجتماعی و سیاست اجتماعی اعتقادی ندارند.

حال در این شرایط بحرانی که همه وزارتخانه ها و دستگاه های اجرایی بخاطر شیوع  ویروس کرونا در حال دریافت کمک های دولتی و صرف بودجه و اعتبارات علی حده دولتی هستند و برای بسیاری از صنوف و اقشار بسته  های حمایتی تعبیه شده است و علی القاعده سازمان تامین اجتماعی نیز بایستی از این کمکهای علی حده که از محل منابع نفت و مالیات و انفال تامین و در اختیار وزارتخانه ها و دستگاههای دولتی قرار می گیرد

بهره مند شود، دریغ از یک ریال کمک دولتی که در اختیار سازمان قرار گیرد. و حال آنکه بیمه شدگان و مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی در وهله اول شهروندان ایرانی هستند و در وهله دوم بیمه شده سازمان تامین اجتماعی، ولی متاسفانه باز هم سازمان مظلوم تامین اجتماعی از این کمکها بی بهره مانده است.

جالب توجه و البته تاسف بارتر اینکه سازمان تامین اجتماعی همانطور که در زلزله بم، منجیل و بسیاری از اتفاقات و بحران ها، مراکز درمانی خود را در خدمت همه مردم قرار داد ولی متولیان وقت وزارت بهداشت، سازمان تامین اجتماعی را از منابع و اعتبارات و کمک های دولتی اعطایی مربوط به این حوادث محروم نگه داشتند. در بحران کرونا نیز از ابتدا سازمان ارائه خدمات درمانی به مردم و کلیه بیماران را آغاز کرد ولی نه تنها یک ریال از کمک ها، اعتبارات و بودجه های تخصیصی دولتی بابت بحران کرونا به این سازمان تعلق نگرفت بلکه حتی از فروش تجهیزات پزشکی، لوازم مصرفی و دارو به این سازمان نیز مضایقه شد و امکانات محدودی بصورت قطره چکانی و با دریافت پول در اختیار این سازمان مظلوم قرار گرفت:

در علاجم ای طبیب مهربان زحمت مکش

 درد دل عمریست از چشم دوا افتاده است     «بیدل دهلوی»

و به تازگی  نیز باوجود اینکه سازمان به خاطر عدم دریافت مطالبات سنواتی و جاری بیمه ای خود از دولت دچار مضیقه مالی بوده و هست و مجدداً مقرر شده است مساعدت به بنگاه های مشکل دار از طریق این سازمان مظلوم صورت پذیرد ولی خبری از کمک ها، بودجه و اعتبارات جبرانی دولتی و علی حده ای که  به همه اقشار، صنوف، وزارتخانه ها و دستگاههای اجرایی شده و می شود، برای سازمان تامین اجتماعی (عهده دار خدمات رسانی به نیمی از جمعیت کشور) نیست. آیا واقعاً اگر سازمان تامین اجتماعی یک دستگاه دولتی یا یک صندوق بازنشستگی مربوط به دولتی ها بود، با او اینگونه رفتار می شد؟ و محروم از اعتبارات، بودجه ها و کمکهای دولتی مربوط به کرونا می شد؟ بگذریم از اینکه بخاطر تغییرات اساسنامه در دولت قبل، متاسفانه مداخله و مدخلیت دولت در تمامی اعضاء ، جوارح و جوانح سازمان وجود دارد ولی برای ابلاغ اوامر، نه برای کمک و مساعدت یا استیفای حقوق و مطالبات قانونی ذینفعان سازمان که همانا بیمه شدگان و مستمری بگیران هستند.

اتاق تهران