محمود نجفی عرب : پس از تحولات ارزی و بخشنامه های متعدد مشکل جدیدی برای مجموعه دارویی کشور ایجاد شده است علاوه بر اینکه مسئله بدهی ها هم چنان سر جایش باقی است. بخشی از بدهی ها در قالب اوراق به شرکت های توزیع پرداخت شده اما طبیعی است که شرکت ها به دلیل نیاز به نقدینگی ناچارند  اوراق را در فرابورس با نرخ 25 تا 30 درصد تنریل کنند. مسئله جدید اما این است که در بخشنامه های جدید داروی ساخته شده و شیرخشک در گروه کالایی یک قرار گرفته اند و از سوی دیگر در زمینه صنعت، مواد اولیه دارویی فعال در گروه یک جای دارد که ارز دولتی دریافت می کند. گذشته از مسائل مربوط به تخصیص ارز  نگرانی درباره قاچاق از درون به بیرون در مورد داروی ساخته شده و مواد اولیه ایجاد شده تشدید شده است چراکه تفاوت نرخ ارز دولتی و آزاد در کشورمان چشم گیر است. چنین شرایطی یک بار دیگر در ابتدای دهه 80 تجربه شده است و در نهایت تصمیم بر این شد که ارز چنین محصولاتی از بازار تامین شود و برای عدم آسیب به مصرف کننده از راه های دیگری ورود کنیم.

مسئله دیگر اینکه از بین مواد اولیه دارو تنها مواد اولیه فعال در گروه کالایی یک قرار گرفته و دیگر مواد در گروه کالایی 2 و 3 قرار دارد. این درحالی است که برای ساخت دارو تنها از یک قلم استفاده نمی کنیم و یک دارو شامل 20 تا 30 جز است. اگر تمام اجزا در یک گروه کالایی قرار نگیرد و با تقدم و تاخیر وارد کشور شود، امکان ساخت دارو وجود ندارد. بسیاری از شرکت های داروساز اکنون با این مشکل رو به رو شده اند.

پیشنهاد ما به عنوان کارشناسان حوزه دارو این است که ارز مورد نیاز برای تامین داروی ساخته شده، شیرخشک و ... از بازار آزاد با در نظر گرفتن شروطی تامین شود. شرط اجرای چنین اقدامی تضمین منابع ارزی برای خرید با قیمت، تضمین تامین منابع ریالی برای صنعت دارو و در نظر گرفتن قیمت مناسب برای این محصول است. بانک مرکزی می تواند مابه التفاوت را برای تعادل قیمت به بیمه ها پرداخت کند و از سوی دیگر نباید ارز مورد نیاز برای واردات دارو یا مواد اولیه داروسازان را به بازار ثانویه ارجاع دهد. یکبار تجربه اجرای چنین پیشنهادی با بدقولی دولت وجود دارد و بهتراست با توجه به شرایط پیش رو، دولت در عمل تعهد بیشتری نشان دهد.

*

منبع: اتاق ایران