برای مثال روز گذشته یک واحد مسکونی 57 متری در محله بلوار فردوس شرق با شرایط ویژه به بازار خرید عرضه شده بود.
در این فایل فروش از سوی مالک عنوان شده بود که خریدار واحد مذکور را به کمک 100 میلیون تومان وام و 40 میلیون تومان رهن و همچنین با پرداخت 90 میلیون تومان پول نقد می‌تواند خریداری کند. یعنی ارزش این واحد 57 متری 230 میلیون تومان تعیین شده است.
شاید با پرداخت 90 میلیون تومان نقدی از مبلغ 230 میلیون تومان برای صاحب شدن یک واحد مسکونی البته با کمک وام و رهن ارزنده باشد اما سود وام و مبلغی که باید ماهانه به عنوان اقساط وام پرداخت شود، مساله دیگری است.
این فروشنده درباره وام 100 میلیون تومانی به متقاضی تاکید کرده که این مبلغ وام را باید طی 4 سال و با پرداخت اقساط ماهانه 2 میلیون و 800 هزار تومان باز پرداخت کند.
اگر خریدار در مدت 48 ماه ( 4 سال ) ماهانه 2 میلیون و 800 هزار تومان پرداخت کند، مبلغی حدود 134 میلیون و 400 هزار تومان می‌شود که این رقم اگر با مبلغ رهن و مبلغ نقدی (130میلیون تومان) جمع شود، انگار خریدار برای این واحد 57 متری باید 264 میلیون و 400 هزار تومان البته با در نظر گرفتن سود وام، بپردازد، در حالی که قیمت کل واحد فروشی 230 میلیون تومان تعیین شده است. به این ترتیب قیمت این آپارتمان نوساز متری 4 میلیون و 600 هزار تومان تعیین شده که در مقایسه با قیمت آپارتمان های مشابه حدود یک میلیون تومان بیشتر است.
حال اگر 230 میلیون تومان قیمت خالص فروش واحد مورد نظر از مبلغ پرداختی با در نظر گرفتن سود وام کاسته شود، مشخص می‌شود که بانک یا شخص وام دهنده از 34 میلیون و 400 هزار تومان به عنوان سود وام خرید بهره مند می‌شود؛ چراکه در فایل فروش به این نکته اشاره شده که وام 100 میلیون تومانی از سود 15 درصدی برخوردار است.
با توجه به نتیجه این محاسبات بعید به نظر می‌رسد که خریداری تن به چنین خریدی بدهد و اینکه مالک با چنین شرایطی در کوتاه‌ترین زمان واحدش را به متقاضی تحویل بدهد جای تعجب دارد!

منبع: دنیای اقتصاد