مترجم: پریسا آقاکثیری، فیاض خاک
منبع:  the Atlantic
بخش سوم و پایانی
این سومین بخش از مصاحبه من با کنت ارو است. در این بخش ما در مورد تغییرات آب و هوایی صحبت کرده‌ایم. دکتر ارو، عضو پیشرو هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی است. تخمین‌هایی که این هیات از آثار تغییرات آب و هوایی ارائه می‌دهد، در سیاست‌گذاری‌ها بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند.

کانر کلارک: می‌خواهم نظرتان را راجع به هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) بدانم. از کارتان با این سازمان بگویید.
کنت ارو: من در دور سوم در تهیه دو مقاله نقش پیشرویی داشتم.
کانر کلارک: آیا این بار نیز مانند مقاله‌ای که در زمینه اقتصاد سلامتی نوشتید، قصد آن بود که برای مطالعه مسائل تجربی از یک تئوریسین استفاده شود؟
کنت ارو: انجمن مشاوران اقتصادی از من خواست که یکی از نمایندگان آمریکا باشم و بعد از آن هم درگیر دو مطالعه دیگر که این هیات در دستور کار قرار داده بود، یعنی نرخ تنزیل و عدم اطمینان شدم.
کانر کلارک: در این مورد بیشتر توضیح دهید. یکی از مهم‌ترین مسائل مربوط به تغییرات آب‌وهوایی، بحث عدم اطمینان است.
کنت ارو: عدم اطمینان در هر زمینه‌ای که پیش بیاید، موضوع مهمی است.
کانر کلارک: اما بحث تغییرات آب و هوایی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. افق زمانی آن هم بسیار طولانی است. در ضمن ریسک به بار آمدن هزینه‌های غیرقابل تحملی وجود دارد که احتمالشان بسیار پایین است.
کنت ارو: کمترین چیزی که ممکن است اتفاق بیافتد قطعا بسیار ناخوشایند است. من نمی‌خواهم روی مساله نااطمینانی زیادی مانور دهم. فکر می‌کنم که حتی اگر یک دید بسیار محافظه کارانه را هم اتخاذ کنید، باز به این نتیجه می‌رسید که اوضاع اصلا خوب نیست. 150 سال دیگر، ممکن است که طبقه متوسط بسیار فقیر تر از حال باشد.
کانر کلارک: فکر می‌کنم این موضوع راجع به مردم جنوب آسیا صادق است، اما فکر نمی‌کنم بشود به راحتی راجع به مردم ایالات‌متحده چنین ادعایی کرد.
کنت ارو: من نمی‌دانم. گاهی می‌شنوید که آمریکا چندان تحت تاثیر قرار نخواهد گرفت زیرا کشاورزی تنها 3‌درصد تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد...
کانر کلارک: بله، من مدتی قبل با توماس شلینگ حرف می‌زدم و او دقیقا همین نظر را داشت.
کنت ارو: اما اثر بالا آمدن آب اقیانوس‌ها را نمی‌شود دست کم گرفت. اگر بخشی از یخ‌های قطبی ذوب شود، میزان افزایش سطح دریا به متر و یارد می‌رسد. اگر این اتفاق تدریجی باشد می‌توان کاری کرد و تراژدی را از سر گذراند، اما اگر با سرعت بیشتری افزایش یابد، فکر می‌کنم که باید منتظر نتایج بدتری باشیم.
درست است که بخش کشاورزی ایالات متحده سهم بزرگی از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل نمی‌دهد، اما این مشکلات در دیگر نقاط جهان نیز رخ می‌دهد. غذا در سرتاسر جهان کمیاب‌تر و گران‌تر می‌شود. در آن صورت واردات غذا آسان یا ارزان نخواهد بود. اگر کمیابی تشدید شود، قیمت کالا‌ها به شدت افزایش می‌یابد. بنابراین هزینه این اتفاق می‌تواند بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی باشد که مندلسون و نوردهاوس کارشناسان تغییرات آب و هوایی پیش‌بینی کرده‌اند.
کانر کلارک: من با بخش عمده‌ای از توضیحات شما موافقم، اما برخی پیشنهاد می‌کنند که منتظر بمانیم و ببینیم چه می‌شود زیرا ممکن است تغییرات تکنولوژیک چنان باشد که بتوانیم با هزینه کمی خود را با تغییرات آب و هوایی تطبیق دهیم یا حتی رشد ممکن است به شدتی باشد که با وجود مشکلات زیست محیطی، دنیای ثروتمند بتواند اثرات منفی تغییرات آب و هوایی در دنیای فقیر را بازتوزیع کرده و خنثی کند.
کنت ارو: به نظر نمی‌رسد که این راه‌حل‌ها فایده‌ای داشته باشد. پنجاه سال است که تلاش می‌شود وضع کشورهای فقیر بهتر شود، اما از مرحله‌ای خاص به بعد این کشورها خودشان باید توسعه پیدا کنند. نمی‌توان به این کشورها کمکی کرد. بعد از جنگ جهانی دوم، آمریکا به اروپا کمک کرد تا بهبود یابد، اما اگر دقت کنید می‌بینید که بخش عمده این بهبود را خود اروپایی‌ها اجرا کردند. آمریکایی‌ها کمک کردند، اما بخش اصلی کار بر عهده اروپایی‌ها بود. اگر کشوری ضعیف باشد، تحت فشار اقتصادی زیادی قرار می‌گیرد.
ویتنام و تایلند توانستند اوضاع خود را بهبود دهند، اما آفریقا نتوانست. ویتنام و تایلند در حال حاضر ثروتمند نیستند، اما وضعشان روز به روز بهتر می‌شود.
کانر کلارک: در بحث راجع به راه‌حل‌های تغییرات آب و هوایی موضع‌تان چیست؟
کنت ارو: ما زمان زیادی نداریم. دما تقریبا دو درجه سیلیسیوس افزایش یافته است و این امر نتایج وخیمی را به بار خواهد آورد. آب شدن یخ‌های قطبی تئوری نیست، مشکلی است که همین حالا هم با آن مواجهیم. این یک پیش‌بینی نیست، بلکه هم اکنون شاهد رخ دادنش هستیم. در حال حاضر یخ‌های قطبی در بسیاری از مناطق حکم منبع آب را دارند. بعد از این باران مانند قبل خواهد بارید، اما ذخیره نمی‌شود. ممکن است بتوان از سد استفاده کرد، اما خب مساله کمی پیچیده است. من فکر می‌کنم که این مشکل با مساله انرژی همراه شود. بنابراین باید همین الان فکری کرد. دست روی دست گذاشتن و منتظر تغییرات تکنولوژیکی ماندن فایده‌ای ندارد، باید کاری کرد.
کانر کلارک: از نظر شما قیمت‌گذاری کربن به حل این مشکل کمک می‌کند؟
کنت ارو: بله، قیمت‌گذاری کربن باعث نوآوری در بخش انرژی می‌شود. شاید بتوانیم با قیمت‌گذاری کربن بر این بخش اثر مثبتی بگذاریم، اما فکر می‌کنم که باید مطالعات فراوانی صورت دهیم. باید سرمایه‌گذاری بیشتری در تحقیق انجام دهیم. موارد زیادی هست که به نظر می‌رسد باید مورد بررسی قرار بگیرد.

روزنامه دنیای اقتصاد - شماره 1866 تاریخ چاپ:1388/05/19