در کنفرانس تحلیل تاثیرگذارترین تحولات اقتصادی سال 93
داود دانش جعفری، وزیر اسبق اقتصاد در مقاله‌ای، با مقایسه مبانی نظری فاز اول و دوم هدفمندی یارانهها و پیامدهای اجرای این دو فاز را تشریح کرد.
او گفت: «قرار بود در فاز اول هدفمندی سهم مصرف‌کننده، تولید‌کننده و دولت از محل افزایش قیمت‌ها به ترتیب 50، 30 و 20 درصد باشد، اما دولت پيشين، بعد از اجرای این قانون گفت مبانی تئوری هدفمندی را قبول ندارد و قانون را به گونه‌ای اجرا کرد که 90درصد درآمدها به مصرف‌کننده رسید و سهم تولید را نپرداخت و حتی 10 هزار میلیارد تومان کسری بودجه آورد که این رقم به موتور محرک افزایش نقدینگی و تورم تبدیل شد.»
دانش جعفری تصریح کرد: «با توجه به پرداخت نشدن سهم تولید، سرمایه‌گذاری برای ارتقای تکنولوژی صورت نگرفت و بنگاه‌های تولیدی کشور را به روزی انداخت که اگر کشور با حجم جدیدی از واردات روبه‌رو شود همین چند بنگاه باقیمانده کشور هم از بین خواهد رفت.»
او گفت: «نتیجه اجرای فاز اول این شد که کسری بودجه شدت یافت، قانون اجرا نشد و یارانه نقدی در سبد هزینه خانوارها به جایگاهی محکم رسید.»
این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه مبانی فاز دوم را مورد بررسی قرار داد و گفت: «با روی کار آمدن دولت جدید، نگاه عوض شد و سیاست‌گذاران تصمیم گرفتند، دولت هزینه‌های سلامت را پایین بیاورد تا مردم در مراجعه به بیمارستان‌ها هزینه کمتری بپردازند و دولت حدود 90 درصد هزینه‌های درمان را تقبل کند و مردم تنها 10 درصد آن را بپردازند.» او گفت: «هم‌اکنون بیمارستان‌های دولتی موظف شده‌اند خدمات درمان را در اختیار بیمار قرار دهند و این گونه نباشد که از او خواسته شود تا نیازهای پزشکی را خود از بیرون بیمارستان تهیه کند.»