نویسندگان : فرشاد مومنی , سمیه ارضرومچیلر , عطیه هنردوست
عنوان نشریه : زن در فرهنگ و هنر (پژوهش زنان) : بهار1393 , دوره6 , شماره1 , صفحه1_28
چکیده:
دستيابي به توسعه و بهبود کيفيت زندگي از آرمان هايي است که همواره ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. يکي از مقولات بسيار مهم در امر توسعه، که مدت ها مورد غفلت نظريه پردازان و سياستگذاران قرار گرفته بود، موضوع زنان است. از اين رو، در اين پژوهش، هدف بررسي وضعيت و موقعيت زنان در برنامه هاي توسعه پس از انقلاب است. روش استفاده شده، توصيفي - تحليلي است و تحليل يافته ها بر اساس الگوي نظري نهادگرايي، با تاکيد ويژه بر ديدگاه هاي آمارتيا سن، انجام شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد، عمق اختلاف و تفاوت برنامه اول و دوم توسعه با نظريه هاي سن بسيار زياد است و مهم ترين عامل موثر در اين تفاوت، رش محور بودن اين برنامه هاست. با توجه به رويکرد غالب در برنامه سوم، يعني توانمندسازي زنان، با تاکيد بر فراهم کردن زمينه هاي لازم براي افزايش مشارکت زنان، حرکتي همسو با ديدگاه سن صورت گرفته و توجه به آموزش، بهداشت، اشتغال، مشارکت سياسي، و ... به منزله روش هايي براي افزايش توانمندي هاي زنان در نظر گرفته شده اند. روح حاکم بر برنامه چهارم توسعه، ايده جنسيت، و توسعه و ارتقاي سطح کيفيت زندگي افراد، از طريق تحول اساسي در متغيرهاي اقتصادي، آموزشي، و بهداشتي مورد توجه قرار گرفته است. مروري بر شاخص هاي توسعه انساني، توسعه جنسيتي، و توانمندسازي زنان نشان مي دهد که طي اجراي برنامه هاي اول تا چهارم، وضعيت زنان از لحاظ بهداشت و آموزش بهبود نسبي پيدا کرده است.