آورده‌های مهاجرت‌های بین‌المللی برای کشورهای مبدأ در حال حاضر مهترین مساله در خصوص مهاجرت نخبگان، نه خود مهاجرت بلکه قطع ارتباط آنها با کشور به دلیل عوامل مختلف از جمله انگ های سیاسی است. آنچه هویداست لزوم توجّه به پدیده مهاجرت بین‌المللی به‌عنوان مصداقی از آزادی انتخاب و حق انتفاع افراد از این گزینه و مزایای آن در مسیر زندگی خویش است. بنابراین دولت باید سیاست‌هایی را دنبال کنند که مخاطرات مهاجرت‌ها را کاهش و سرریز منافع آن برای کشور را افزایش دهند.
بازخوانی ادبیات پژوهشی موجود نشان می‌دهد جریان مهاجرت‌های بین‌المللی نه تنها انتفاع فردی برای مهاجران و خانواده‌های‌شان دارد بلکه، می‌تواند منافع متعددی نیز برای کشورهای مبدأ به ارمغان آورد. لذا به‌نظر می‌رسد که این مهاجرت‌ها برای کشورهای مبدأ، بیش از آن‌که کاهنده سرمایه‌های انسانی باشند، منوط به شیوه بهره‌گیری از ظرفیت‌های آن، بتواند تسهیل‌گر مسیر توسعه باشد. البته در مواردی نیز این مهاجرت‌ها ممکن است همراه با تبعاتی برای مهاجران و کشورهای‌شان باشد به‌طوری که سطوح توسعه مورد نظر را با تهدید روبرو کرده و یا به تعویق اندازد. دولت می‌بایست در برنامه‌ریزی‌های جمعیّتی، نگرش به مهاجران از ایران به سایر کشورها را از تهدید به فرصت تغییر داده و با برنامه‌ریزی برای بهره‌مندی از توانمندی‌های این مهاجران در راستای توسعه کشور گام بردارند. نه اینکه با برخوردهای منفی سبب شود که پل های پشت سر این مهاجران خراب شده و کشور از منافع مادی و غیر مادی این مهاجران محروم شود.
شناسایی و استفاده از مهارت‌ها و تجربه‌های مهاجران برای پیشرفت کشور، ایجاد پل‌های ارتباطی برای تقویت ارتباط نخبگان مهاجر با کشور از طریق برنامه‌های حمایتی و تشویقی و همچنین استفاده از ظرفیت‌های علمی و سرمایه ای مهاجران برای توسعه پروژه‌ها و نوآوری‌ها از جمله مواردی است که دولت باید در برنامه های مرتبط در نظر بگیرد.
برای اطلاع بیشتر به مقاله «مهاجرت و توسعه: آورده‌های مهاجرت‌های بین‌المللی برای کشورهای مبدأ» مراجعه شود.