علینقی عالیجانی، وزیر اقتصاد ایران در سال های 1341 تا 1348 در کتاب خاطراتش می گوید: «در آخرین سفری که به شوروی کردم به آقای نوویکو، نایب نخست وزیر شوروی که قائم مقام کاسیگن نخست وزیر وقت شوروی بود، یک یخچال ایرانی ارج هدیه دادم .او فوق العاده خوشحال شد و به من تاکید کرد که راننده خودش می آید تا یخچال را ببرد و تاکید کرد مبادا یخچال را به دفترش بفرستم».

موسس شرکت ارج یعنی مهندس ارجمندی قبل از انقلاب در خیابان شوش، فرغون می ساخت که پس از مدتی وی به ساخت میز و صندلی ارج پرداخت که در نوع خود برند معروفی بود و شاید آنها که کمی بیشتر از سی سال دارند این میز و صندلی را در خانه های خود یا مادر و پدر بزرگشان به یاد بیاورند. پس از مدتی این مرد صنعتگر با تاسیس کارخانه ارج به سوی ساخت لوازم خانگی مانند یخچال، فریزر، اجاق گاز به غیر از تلویزیون گام برداشت.

پس از انقلاب موسس این کارخانه، ایران را به سوی آمریکا ترک کرد و کارخانه ارج دولتی شد و پس از دولتی شدن به سوی ورشکستگی قدم ها را چند تا یکی برداشت.

علینقی عالیجانی، وزیر اقتصاد ایران در سال های 1341 تا 1348 در کتاب خاطراتش می گوید: «در آخرین سفری که به شوروی کردم به آقای نوویکو، نایب نخست وزیر شوروی که قائم مقام کاسیگن نخست وزیر وقت شوروی بود، یک یخچال ایرانی ارج هدیه دادم .او فوق العاده خوشحال شد و به من تاکید کرد که راننده خودش می آید تا یخچال را ببرد و تاکید کرد مبادا یخچال را به دفترش بفرستم».

یخچال ایرانی در آن زمان به قدری شهرت یافته بود که یکی از بالاترین مقام های اجرایی آن کشور بزرگ از تصاحب آن ذوق زده شده و درخواست می کند محصولی را که ساخت ایران بر رویش درج شده برای استفاده خانواده اش به منزل ببرد.

روزی که سیروس ارجمند در سال 1316 این کارخانه را به عنوان اولین و بزرگترین کارخانه تولید کننده لوازم خانگی ایران تاسیس کرد شاید نمی دانست 70 سال بعد قرار است زمین های این کارخانه در جاده مخصوص کرج برای فعالیت دیگری در نظر گرفته شود و این کارخانه به شهرکی در گرمسار منتقل شود.
این شرکت پس از مصادره شدن در دهه 70 با یک اختلاس 20 میلیارد تومانی و فساد مالی به سوی انقراض گام برداشت.

منبع: اقتصاد ایرانی