نویسندگان: حسین صادقی ، سمانه خاکسار آستانه
عنوان نشریه: اقتصاد انرژی ایران ( اقتصاد محیط زیست و انرژی ) : تابستان 1393 ، دوره 3 ، شماره 11 ، از صفحه 159 تا صفحه 194.
چکیده:
با توجه به نياز روز افزون جوامع امروزي به انرژي براي تامين نيازهاي متفاوت، دانشمندان و محققان کشورهاي متعددي از جمله ايران، رويکردي اساسي نسبت به دستيابي به انرژي هاي تجديدپذير در دستور کار خود قرار داده اند. دانشمندان معتقدند انرژي هاي تجديدپذير و پاک با توجه به محدود بودن منابع سوخت هاي فسيلي و آلودگي محيط زيست مي توانند به اولين گزينه براي توليد انرژي تبديل شوند. کشور ما نيز به دليل موقعيت جغرافيايي ظرفيت هاي متعددي در حوزه توليد انرژي هاي تجديدپذير دارد و همين موضوع باعث شده است که ضرورت توسعه انرژي هاي تجديدپذير در دستور کار مسوولين قرار گيرد. اين مساله به ضرورت ارائه يک الگوي بهينه جهت توسعه استفاده از انرژي هاي تجديدپذير تاکيد مي کند. از اين رو در اين مطالعه هدف اصلي ارائه الگوي بهينه استفاده از انرژي هاي تجديدپذير بوده است. در راستاي اين هدف با انتخاب تابع هزينه به عنوان تابع هدف و با توجه به محدوديت هاي پتانسيل انرژي هاي تجديدپذير (محدوديت منابع)، ميزان مصرف انرژي برق در هر يک از مناطق 16 گانه برق (محدوديت تقاضا) و محدوديت ضريب اطمينان توليد انرژي از انرژي هاي تجديدپذير (محدوديت فني)، الگوي بهينه استفاده از انرژي هاي تجديدپذير طراحي و با استفاده از مدل برنامه ريزي استوار در نرم افزار LINGO حل شد. نتايج حاصل از الگوي بهينه حاکي از توليد 36.71 درصدي انرژي برق آبي کوچک، 18.22 درصدي انرژي باد، 17.19 درصدي انرژي زيست توده، 13.43 درصدي انرژي زمين گرمايي، 12.53 درصدي انرژي جزرومد و 1 درصدي انرژي خورشيدي است.