شرایط اقتصاد ایران به گونه ای است که سرمایه گذاری توسط بخش خصوصی در فعالیتهای تولیدی انجام نمی شود و منابع به سمت رانت خواری میرود. دلیلش هم واضح است. اول مسئله بیماری هلندی. دوم عدم رقابت پذیری در تولید کالاهای قابل مبادله و عقب ماندگی تکنولوژیکی. سوم فضای کسب و کار بسیار نامناسب و ریسک بسیار بالای فعالیتهای تولیدی. چهارم قوانین و مقررات به شدت رانت زا و عدم تمایل به اصلاح آنها در اثر قدرت ذینفعان و بویژه ذینفع بودن خود نهادهای تصمیم گیر. پنجم نظام بانکی مسئله دار و چرخه معیوب خلق نقدینگی. ششم مسئله کسری بودجه شدید دولت و رویکرد اشتباه در حل آن (رفتن سراغ کسب درآمدهای جدید و بی توجهی به کاهش هزینه های زائد و کوچک کردن دولت)
تا زمانی که این مسائل حل نشود، انتظار از اینکه بخش خصوصی اقدام به سرمایه گذاری تولیدی بکند، محلی از اعراب ندارد.
اما این بدین معنی نیست که برویم سراغ سرمایه گذاری دولتی.
مسئله اصلی این است که تا زمانی که این مسائل حل نشده است، اصلاحات قیمتی جوابگو نخواهد بود. هر نوع اصلاح قیمتی و پخش منابع حاصله آن بین مردم (به اسم عدالت!)، در عرض چند ماه با چرخه معیوب خلق پول و افزایش تورم، برعکس عمل خواهد کرد.
منبع: https://t.me/maolad