گاهی فکر می کنم حرفها دیگر خیلی تکراری شده است و مهم نیست کی مصدر کار است. همه کار خودشان را به بهانه های قدیمی می کنند. این روزها که حرف از خصوصی سازی شرکت هواپیمایی ایران ایر است این یادداشت قدیمیم به ذهنم آمد.
زمانیکه درباره خصوصی سازی صحبت می شود، بسیاری از افزایش قیمتها صحبت می کنند و یا از این گله می کنند که باید برای خدماتی که تا آن زمان رایگان بوده است، هزینه پرداخت کنند. با این حال نفس خصوصی سازی افزایش قیمت نیست، خصوصی سازی به معنای کاستن دخالت دولت در امور بازار و کاهش نفوذی عواملیست که باعث اختلال در آن می شوند.
یک بنگاه خصوصی بنگاهیست متعلق به افراد حقیقی و یا حقوقی که مدیریت آن توسط سهامداران و نه دولتمردان تعیین می شود. هدف آن حداکثرسازی سود است و نه تحقق اهداف سیاسی دولتمردان. این برداشت که خصوصی سازی تنها به معنای کاهش پرداخت یارانه ها و در نتیجه افزایش قیمتهاست، یکی از نادرست ترین باورهای موجود درباره امور اقتصادیست. خصوصی سازی به معنای استقلال صنعت از دولت در تصمیم گیری و اداره امور است.
یک بنگاه خصوصی بنگاهیست که روابط کارگر و کارفرما در آن تابع توافق طرفین و قوانین حاکم بر چنین توافقیست. در این بنگاه مدیریت به فکر سودآوریست و ایجاد درآمد و ترکیب بهینه ای از سرمایه و نیروی کار مورد استفاده قرار می گیرد. قطعا اداره چنین بنگاهی چالشهای ویژه خود را خواهد داشت ولی این چالشها مساله مدیریت بنگاه است نه اداره کل یک وزراتخانه دولتی.
از این منظر ایجاد بنگاههای نیمه دولتی و یا فروش سهام به سازمانهای دولتی تنها اضافه کردن لایه ای به بوروکراسی اداریست. هدف از خصوصی سازی ایجاد یک بخش غیر دولتی مستقل است که با دولت تنها بعنوان یک ناظر اجرای قوانین و مقررات سر و کار دارد و نه اضافه کردن شرکتهای نیمه دولتی به اقتصاد کشور و وابسته کردن عملکرد اقتصادی ایشان به عملکرد سیاسی دولتمردان.
منبع: کانال تلگرامی دکتر دادپی