در فروردین امسال بود که عراق واردات چند گروه کالایی از ایران را با طرح موضوع عدم رعایت کیفیت، منع کرد. در مرداد ماه نیز نخست وزیر عراق اعلام کرد که گرچه مخالف تحریم‌های آمریکاست ولی به آن پای‌بند خواهد بود.
اکنون نوبت افغانستان است که با طرح موضوع تحریم‌های آمریکا، واردات چهار گروه کالایی از جمله سیمان، فولاد، آهن‌آلات و میلگرد را منع کند.
اما داستان همکاری روسیه با آمریکا و عربستان برای رفع تأثیر منفی تحریم نفت ایران بر قیمت بازار جهانی نفت، جالب‌تر است. کشوری که از سویی در مخالفت با خروج آمریکا از برجام رجز می‌خواند و در سوی دیگر، در عمل، در میدان دادن به آمریکا برای اعمال تحریم‌ها همکاری می‌کند.
مشکل در کجاست؟ در سوی روسیه، عراق و یا افغانستان است که به‌رغم تفاوت‌های مختلفشان موضوع منافع ملی را خوب درک می‌کنند و در راستای تأمین آن دست به تغییر ریل سیاسی می‌زنند یا در این سوست که گمان می‌شود تنش‌ها و تضادهای کشورهای دیگر با آمریکا آن‌چنان است که آنها را در دو راهی مسیر ایران و آمریکا، به سوی ایران هدایت می‌کند؟
با توجه به رفتار این کشورها که با ایران رابطه نزدیکی دارند، می‌توان در چشم‌انداز، شل شدن تدریجی کشورهای اروپایی در برابر تحریم‌های آمریکا و همراهی آنها با فشار آمریکا برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران و تبدیل آن به نفت در برابر غذا و دلار را دید. کافی است یا امتیازهای خوبی دریافت کنند یا مجازات شرکت‌ها و مؤسسات بانکی و مالی‌شان چند مورد بیشتر شود.
با این اوصاف، برخلاف آنانی که معتقدند به دلیل خروج آمریکا از برجام، تلاطم‌های بازار ارز به وقوع پیوسته و تکمیل شده و بنابراین اعمال تحریم‌ها در آبان ماه تأثیر چندانی نخواهد داشت، من بر این باورم که رفته رفته با افزایش نااطمینانی در بخش‌های تولیدی، موج‌های جدیدی از هجوم سفته‌بازانه به دلار رخ خواهد داد و با هر موجی نرخ دلار افزایش بیشتری خواهد یافت. در این میان خروج سرمایه نیز شدت خواهد گرفت و روند افزایشی دلار را بیشتر دامن خواهد زد.
۲۴ شهریور ۱۳۹۷
https://t.me/alidinee