عضو هيات علمي دانشگاه تربيت مدرس
مجلس در سال‌هاي اخير به‌شدت قرباني فردگرايي سياسي بوده است. سال‌هاي سال در ايران تعدادي نيروي سياسي مستقل از هم بدون برنامه و با مقاصد و تفكرات مختلف وارد يك نهاد مهم سياستگذاري و قانونگذاري و نظارتي به نام پارلمان شده‌اند كه متاسفانه معمولا تا ماه‌هاي اول بسياري از آنان نمي‌دانستند وظيفه دقيق آنها چيست. اين سنت رايج در شرايطي بازتوليد شده است كه هرساله در آستانه انتخابات مجلس فورا چند ليست منتشر مي‌شود كه نام برخي افراد در چند ليست نيز ديده مي‌شود. اين شكل از انتخابات و نماينده شدن كه هيچ ربطي به فعاليت سياسي سازمان يافته و متحزب ندارد، باعث مي‌شود كه جمعي بي شكل و يا بعضا فاقد صلاحيت كارشناسي براي شركت در مجلس به اين نهاد وارد شوند. در ايران هيچ نهادي نيست كه از طرف مردم به عنوان يك حزب يا تشكل سياسي غيروابسته به دولت‌ها، صلاحيت نمايندگان را تاييد كند و يا نماينده تربيت كنند. در شرايطي كه تحزب در ايران معناي آنچناني ندارد، انتخابات مجلس نيز فردگرايانه خواهد بود و اين خود منشأ بسياري از آسيب‌ها است. فرد محوري در مجلس موجب شده است كه منافع ملي در اين نهاد در اولويت سوم بسياري از نمايندگان هم قرار نداشته باشند. اين افراد بدون مانيفست وارد مجلس مي‌شوند و در اين شرايط مي‌توان پيش‌بيني كرد كه به اصول مستحكمي نيز در ادامه كار خود پايبند نباشند. بسياري از نمايندگان در اين نهاد صرفا دغدغه محلي دارند. در اين شرايط برخي به مجلس وارد مي‌شوند كه تنها از دولت انتقام سياسي بگيرند. چنين ملغمه‌اي اجازه انجام هيچ كار سازمان يافته‌اي را نمي‌دهد. فقدان حزب باعث عدم شفافيت هزينه‌هاي انتخاباتي افراد مي‌شود. اگر بخواهيم مجلس و مشكلاتي را كه در اداره آن وجود دارد آسيب‌شناسي كنيم، ابتدا بايد به اجزاي تشكيل‌دهنده مجلس در ايران بپردازيم. يكي از آسيب‌هاي مجلس ما انفعالي بودن است. چون نمايندگان برنامه و مانيفستي ندارند، لذا انفعالي رفتار مي‌كنند. آنان منتظر هستند تا يك اتفاق در كشور بيفتد تا درمورد آن به شكل واكنشي و سريع قانون تصويب كنند. به طور مثال اگر در بخشي از كشور تعدادي جرم مشابه رخ دهد، ناگهان تصميم مي‌گيرند درمورد آن قانون تصويب كنند و اگر روابط ايران با كشوري تيره شود، تازه يادشان مي‌افتد كه قانوني تصويب كنند تا يك امتياز خاص به آن كشور حذف شود. طرح‌ها و استيضاح نيز در چنين مجلسي بيشتر احساسي و سياسي است. ما به خوبي يادمان هست كه در ماجراي استيضاح وزير اقتصاد و يا سوال از وزير ارتباطات، مسائلي بهانه مي‌شد كه مسائلي چندين برابر بدتر از آن در دولت قبل مورد سوال قرار نگرفته بود. اما اين بار به مسائلي بي‌ربط پرداخته بودند كه در اين شرايط دولت مي‌توانست براي كشور دشواري‌هاي بسياري فراهم سازد. لذا در اين شرايط مردم بايد افراد حزب پذير كه مي‌توانند كار جمعي كنند و با برنامه و با يك ليست حزبي وارد شدند را انتخاب كنند و نه افرادي كه به‌صورت منفرد و بدون برنامه مي‌خواهند وارد شوند.
منبع: اعتماد