حسین راغفر درباره افزایش روابط اقتصادی میان ایران و چین گفت: «چین فرصت های سرمایه گذاری خوبی دارد و ظرفیت انتقال تکنولوژی را نیز داراست؛ اما تاکنون ما از این ظرفیت استفاده نکردیم و بیشتر به واردات کالاهای بُنجل از چین اقدام کرده و بازارهای خود را در اختیار چینی ها قرار داده ایم.»

حسن روحانی در نشست خبری با رئیس جمهور چین گفت: «مطمئنم از امروز به بعد فصل مهمی میان روابط ایران و چین آغاز شده است.» وی ادامه داد: امروز راجع به روابط راهبردی دو کشور، تنظیم یک سند جامع 25 ساله و همچنین ارتقاء سطح روابط دوجانبه ظرف 10 سال آینده تا 600 میلیارد دلار بحث کردیم.

رئیس جمهور چین نیز در این نسیت خبری عنوان کرد: چین و ایران به عنوان دو کشور مهم در حال توسعه هستند که باید کماکان در امور بین المللی و منطقه ای همکاری کنند. وی افزود: ایران شریک مهم همکاری چین در خاورمیانه اشت و ارتقای سطح روابط دو جانبه انتخاب مشترک دو کشور می باشد که با منافع دولت و ملت دو کشور مطابقت دارد.

آیا در فضای پسابرجام ایران باید روابط خود با چین را همچنان افزایش دهد یا با گرایش به غرب و اروپا تعادلی در این زمینه ایجاد نماید؟

دکتر حسین راغفر استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا در گفتگو با فرارو گفت: «مسئله پسابرجام فرصت جدیدی برای ایران گشوده که قدرت چانه زنی ایران در مقابل شرکای قبلی مانند چین و روسیه را افزایش داده و فرصت های جدیدی در مقابل اروپایی ها گشوده است و طیف وسیع انتخاب ها از سوی ایران این امکان را فراهم می آورد فشار قدرت های غربی کاهش یافته و به جنبه های اقتصادی بیشتر توجه شود؛ چنانکه امروز غرب و اروپا با مشکل اقتصادی جدی روبرو هستند و در چین نیز رکود اقتصادی وجود دارد.»

وی ادامه داد: «چینی ها در سال های گذشته رفتار مناسبی با ما نداشتند که البته بیشتر از رفتار نامناسب آنها باید به ناتوانی طرف ایرانی اشاره کرد که منفعلانه در رابطه با چینی ها رفتار کردند و کالاهایی وارد می کردند که مورد نیاز نبود و بازار ایران را در اختیار آنها گذاشتند و حتی کارگر چینی هم وارد کردند.»

وی افزود: «لذا امیدواریم دیگر از سوی ایران قراردادهای ترکمان چای با چین بسته نشود؛ در حالی که تاکنون ریسک های سرمایه گذاری چینی ها متوجه ایران بوده و ریسک ناشی از برنامه های صنعتی و توسعه ای خود را به طرف ایران منتقل می کردند و با هزینه های ایران و ریسک هایی که ناشی از بی تجربگی آنها بود عمل می کردند.»

راغفر درباره لزوم ایجاد تعادل میان چین و اروپا در روابط اقتصادی گفت: «قطعا باید تعادلی میان استفاده از تکنولوژی های برتر به خصوص کشورهایی مانند ژاپن و آلمان که ظرفیت های مناسبی دارند و کالاهای آنها با کیفیت و ایمنی بالا است ایجاد کرد که این کار فشار بر روی ایران را کم می کند و چانه زنی ما را بیشتر می کند.»

وی ادامه داد: «ما باید شرایط موردنظر خود را به خصوص در بحث انتقال تکنولوژی و صنعت دنبال کنیم و اگرچه رئیس جمهور چین از خاورمیانه صنعتی صحبت کرده اما نباید فراموش کنیم این گونه شعارها زمانی محقق می شود که در عمل انتقال تکنولوژی و دانش فنی صورت بگیرد.»

وی تصریح کرد: «چین فرصت های سرمایه گذاری خوبی دارد و ظرفیت انتقال تکنولوژی را نیز داراست اما تاکنون ما از این ظرفی استفاده نکردیم و بیشتر به واردات کالاهای بُنجل از چین اقدام کرده و بازارهای خود را در اختیار چینی ها قرار داده ایم.»

راغفر در پاسخ به این سوال که آیا چین به لحاظ تکنولوژی و صنعت دارای جایگاه مناسبی در جهان است که ایران بخواهد از آن استفاده کند؟، گفت: «بله؛ اکنون چینی ها برای اروپایی ها پروژه هایی انجام می دهند و ظرفیت هایی دارند اما همانطور که عرض شد این موضوع مشروط به این است که ما چطور بخواهیم از آنها استفاده کنیم.»

وی ادامه داد: «در مقایسه با قیمت اروپایی ها قیمت تکنولوژی چین پایین تر است و اگرچه ممکن است به لحاظ ایمنی نسبت به ژاپن و آلمان پایین تر باشد، اما آنچه مهم است این است که ما در چه حوزه هایی وارد همکاری با چین شویم.»

وی افزود: «لذ ما باید همزمان از اروپایی ها و چینی ها استفاده کنیم و باید قطب نمای حرکت داشته باشیم و آن استراتژی توسعه صنعتی است که متاسفانه اکنون وجود ندارد.»

راغفر در پاسخ به این سوال که آیا در فضای پسابرجام درست است روابط اقتصادی خود را با چین افزایش دهیم؟، گفت: «بله درست است اما مشروط به ظرفیت هایی است که عملیاتی شود. چین فرصت های سرمایه گذاری و انتقال تکنولوژی مناسبی دارد که می تواند به ایران کمک کند.»

وی با بیان اینکه چین قدرت آینده جهان است و باید از این کشور استفاده کرد گفت: «البته آنها هم وقتی ببینند ایران فرصت های رقیب دیگری دارد انتقال تکنولوژی را سهل تر خواهد کرد.»

وی ادامه داد: «نکته مهم این است که در کدام حوزه ها از چینی ها استفاده کنیم؛ چنانکه به طور مثال تجربه چینی ها در حوزه نفت نشان می دهد خیلی خوب عمل نکردند و بهتر است در این حوزه از اروپایی ها و آمریکا که در این زمینه بهتر هستند بهر برد و در پتروشیمی از ژاپن و آلمان که فرصت های بهتری هستند که استفاده کنیم.»