نادر کریمی‌جونی در روزنامه جهان صنعت نوشت:  ارزیابی‌هایی که در کارنامه 100 روزه رییس‌جمهور ارائه می‌شود، معمولا اقتصادی و دربرگیرنده محورهایی است که با اقتصاد عمومی ارتباط دارد. این محورها، مواردی مانند گران شدن نان، تداوم بیکاری جوانان و ادامه رکود اقتصادی را دربر می‌گیرد. در عین حال وقوع زلزله در استان کرمانشاه و اتفاق‌هایی که در ادامه آن رخ داد و نیز ارزیابی عملکرد دستگاه‌هایی که به موضوع زلزله و تبعات آن، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم مربوط هستند نیز ...
به کارنامه 100 روزه رییس‌جمهور و نمره‌ای که قرار است به دولت روحانی داده شود، اضافه می‌شود. بنابراین در گزارشی که قرار است حسن روحانی امشب به مردم ایران ارائه کند، موارد پیش‌گفته مورد توجه قرار خواهد گرفت.
به همین دلیل انتظار می‌رود رییس‌جمهور در گزارش امشب، به مسایلی مانند تامین کمک‌های ضروری به شهروندان زلزله‌زده و بازسازی مناطق آسیب‌دیده از زلزله، موضوع رشد اقتصادی کشور و توجهی که دولت به ایجاد رونق اقتصادی می‌کند، برنامه‌هایی که تا پایان سال برای افزایش ظرفیت اشتغال به مورد اجرا گذاشته خواهد شد، گرانی کالاها و از جمله افزایش قیمت‌های انرژی و مواردی از این دست، بپردازد.
در این گزارش، مانند آنچه در گذشته دیده‌شده روحانی مانند اسلاف خویش از عملکردش دفاع خواهد کرد و وعده‌های شیرینی برای آینده خواهد داد. این وعده‌ها معمولا تاریخ‌دار و تعهد‌آور نیست و در گزارش‌های بعدی آقای رییس‌جمهور زمان تحقق آن به تعویق می‌افتد یا وعده‌های تکمیلی برای زمان‌های دورتر به شهروندان ارائه می‌شود.
اما در تمام این سال‌ها هیچ یک از روسای جمهور ایران در گزارش‌های ادواری خود درباره ناکامی‌ها یا نارسایی‌هایی که در دولت‌شان وجود داشته و مانع از به هدف رسیدن برنامه‌ها و اقدامات‌شان شده، صحبت نکرده‌اند.
در این‌باره حداقل انتظار از کسی که با رای مردم به قدرت رسیده و در واقع نماینده ملت محسوب می‌شود، آن است که به مردم درباره ناکامی‌ها، نارسایی‌ها و موانعی که برای رسیدن به اهدافش وجود داشته یا دارد، توضیح دهد. از همین‌رو است که مردم موفقیت دولت را براساس وعده‌های داده شده ارزیابی می‌کنند نه پیشرفت‌هایی که گاهی فقط روی کاغذ
دیده می‌شود.
با این همه مقامات ایرانی اصلا دوست ندارند درباره چیزهایی که به آن دست نیافته‌اند، توضیح دهند.
این درحالی است که افکار عمومی می‌خواهد بداند چرا مساله حقوق شهروندی و استیفای آن پس از مبارزات انتخاباتی به فراموشی سپرده شد؟ چرا بودجه طرح بیمه سلامت روزبه‌روز نحیف‌تر می‌شود و برخی حمایت‌هایی که در این قالب از بیماران می‌شد، حذف شده است؟چرا آن پیش‌نویس حکومتی و ضدآزادی بیان برای سازمان نظام رسانه‌ای نوشته شد و از آن بدتر چرا این پیش‌نویس در سکوت و با چراغ خاموش در هیات دولت در حال تصویب شدن بود؟ چرا تکلیف 1200 میلیارد تومانی که به اسم یارانه مطبوعات تخصیص یافته،‌ روشن نشده و با سوء‌استفاده احتمالی از آن برخورد نشده است؟ چرا وزارتخانه مهم و زیربنایی نیرو برای سه ماه بدون وزیر ماند و چه مشکلاتی وجود داشت که مساله تعیین وزیر علوم، تحقیقات و فناوری تا این حد با مشکل مواجه شد چرا نابسامانی‌های بازار پولی ایران کماکان ادامه دارد و شفاف‌سازی مالی دولت و بانک‌ها که در داخل و خارج از کشور مشکلاتی پیچیده مانند قرار گرفتن ایران در لیست سیاه پولشویی را به همراه آورده، تاکنون محقق نشده است.
حسن روحانی در گزارشی که امشب از طریق صداوسیما به مردم ارائه می‌دهد، به جای تبلیغ دستاوردها- که بارها و در سخنرانی‌های گوناگون پخش شده- باید به ابهام‌هایی که افکار عمومی را آزار می‌دهد، پاسخ گوید.