تحقیقات اقتصادی، دوره 47، شماره 4، زمستان 1391، صفحه 179-200
کمیجانی اکبر؛ مشهدی احمد فائزه
یکی از مهمترین یافته‌های اقتصاددانان در طول دهه‌های اخیر، پی‌بردن به وجود ارتباط علی بین توسعه‌ی مالی و رشد اقتصادی است. تا قبل از دهه‌ی 1970 بیش‌تر اقتصاددانان بر این باور بودند که برای دستیابی به سطوح بالاتر رشد اقتصادی، سیاستهای بخش عمومی به‌طور عمده باید معطوف به انباشت سرمایهی فیزیکی باشد. تا این‌که در دهه‌ی 1970 میلادی و به دنبال نظریات مطرح شده توسط مک‌کینون و شاو (1973) مبنی بر این‌که آزادسازی و توسعه‌ی مالی نرخ رشد اقتصادی را تشدید می‌کند، دیدگاه مسلط به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.
با توجه به اهمیت موضوع و با توجه به این حقیقت که کشور ما تا حد زیادی درگیر انواع سیاستهای پولی سرکوب‌گرایانه بوده، لذا در این مقاله به شیوه‌ای غیرمستقیم و با تخمین معادلهی هم‌انباشتگی عمق مالی و معادلهی هم انباشتگی تولید ناخالص داخلی، تأثیر این سیاستها بر رشد اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌ی اصلی مقاله حاکی از آن است که پدیدهی سرکوب مالی حداقل از طریق تأثیر منفی بر عمق مالی فرآیند رشد اقتصادی را مختل می‌کند.
کلیدواژگان :رشد اقتصادی؛ سرکوب مالی؛ عمق مالی؛ نرخ سود حقیقی سپرده‌ها؛ ﻣﺅلفه‌های اصلی
منبع: مجله تحقیقات اقتصادی