عنوان نشریه: پژوهش ها و سياست هاي اقتصادي : زمستان 1392 , دوره 21 , شماره 68 ; از صفحه 109 تا صفحه 138 نویسندگان: فرخنده جبل عاملي, يزدان گودرزي فراهاني
چکیده:
اين مقاله طبق رويکرد کينگ و واتسون (1997) به دنبال بررسي خنثايي پول در بلندمدت است. براي اين منظور، از داده هاي مربوط به حجم پول، نقدينگي و توليد ناخالص داخلي در دوره زماني (1390-1350) با رويکرد مدل هاي خود رگرسيون برداري ساختاري استفاده شده است. نتايج نشان دهنده اين است که خنثايي پول در ايران ارتباطي با تعريف پول ندارد، تغييرات در حجم پول و نقدينگي اثري بر توليد ندارند و به دليل اينکه نرخ رشد حجم پول و نرخ رشد نقدينگي انباشته از مرتبه صفر مي باشند بحث در مورد رابطه بلندمدت منطقي نخواهد بود، بنابراين براي افزايش توليد در اقتصاد مي بايست به سياست هاي سمت عرضه که منجر به افزايش در بهره وري و کارايي نيروي کار و افزايش در سطح توليد مي شود روي آورد، همچنين نتايج حاکي از آنست که در سطح اطمينان يک درصد خنثايي پول در بلندمدت را نمي توان رد کرد. نتايج تحت قيود خنثايي پول در کوتاه مدت نيز ما را به سمت رد خنثايي پول در بلند مدت سوق نمي دهد، همچنين بر طبق نظريه درک نادرست پولي لوکاس (1972) مي توان به اين موضوع اشاره نمود که واکنش توليد به تغييرات در حجم پول مي تواند منفي باشد، به اين معنا که شوک هاي پولي منفي سبب مي شود که منحني عرضه کل بلندمدت لوکاس حالت عمودي بودن خود را از دست دهد، در نتيجه شوک هاي پولي منفي داراي آثار حقيقي در کوتاه مدت مي باشند.