نویسندگان: فرهاد خدادادكاشي, سياووش جاني
عنوان نشریه: پژوهشنامه ماليات : تابستان 1394 , دوره 23 , شماره 26 (مسلسل 74) ; از صفحه 9 تا صفحه 25 .
چکیده:
در اين مقاله به منظور بررسي امکان برقراري ماليات بر سود سپرده در ايران و تحليل هزينه و منافع ناشي از اين امر، ابتدا زيان رفاهي بر اساس تابع عرضه سپرده و تقاضاي تسهيلات با استفاده از داده هاي سالانه براي دوره (1391-1352) برآورد شده است. نتايج حاصل از اين برآورد نشان مي دهد که با فرض اعمال يک واحد ماليات بر نرخ سود سپرده در سال 1389 و در نتيجه، افزايش نرخ سود به ميزان يک درصد، زيان رفاهي ناشي از اخذ ماليات برابر با 3137 ميليارد ريال و درآمد دولت به ميزان 19076 ميليارد ريال مي باشد. در حالي که بار مالياتي سپرده گذار 0.97 و بار مالياتي متقاضي تسهيلات تنها 0.03 از يک واحد ماليات بر سود سپرده خواهد بود. همچنين يافته هاي اين تحقيق دلالت بر آن دارد که بانکها در هدايت سپرده ها به سمت سرمايه گذاري نقش مثبتي را ايفاء مي نمايند در حالي که مخارج دولت (که بخشي از آن ناشي از درآمدهاي مالياتي است) تاثير منفي بر سرمايه گذاري بخش خصوصي دارد. علاوه بر اين دريافتيم که کارايي سرمايه گذاري بخش خصوصي در مقايسه با سرمايه گذاري دولتي در اثر گذاري بر توليد بيشتر است. اين نتايج گوياي اين واقعيت هستند که ماليات بر سود سپرده، موجب انحراف در تخصيص منابع شده و زيان اجتماعي را در پي خواهد داشت.