روزنامه تیکوتایمز کاستاریکا نوشت،: ونزوئلا کشوری با بزرگترین ذخایر نفتی (اثبات شده) در جهان، با یکی از دردناکترین و قابل پیش بینی ترین فروپاشی های اقتصادی روبروست.

این روزنامه نوشت: صادرات نفت، 95 درصد درآمدهای تجاری ونزوئلا را تشکیل می دهد و با کاهش قیمت نفت سنگین این کشور به 24 دلار در هر بشکه در این هفته، قلب اقتصاد این کشور به طور خطرناکی در حال از کار افتادن است.
به گفته تحلیلگران مستقل، از آنجا که هزینه تولید یک بشکه نفت برای شرکت دولتی «پی.دی.وی.اس.ای» ونزوئلا تقریبا معادل 20 دلار است، هر قیمتی کمتر از این سطح، آخرین واحدهای سود باقیمانده که برای این کشور بسیار حیاتی هستند را از بین می برد. ونزوئلا کشوری با صادرات تک محصولی نفت است.
«فرانسیسکو مونالدی» اقتصاددان ونزوئلایی موسسه «بکر» دانشگاه «رایس» آمریکا گفت: کاهش قیمت نفت ونزوئلا به 24 دلار در هر بشکه برای این کشور یک فاجعه است.
وی افزود: این چالشی است که دیگر صادرکنندگان بزرگ نفت مانند نیجریه، روسیه و عراق که اقتصاد آنها نیز بشدت وابسته به نفت است، با آن روبرو هستند. در ونزوئلا که بالاترین نرخ تورم جهان را دارد، اوضاع ممکن است وخیم تر نیز بشود.
اینکه چقدر از اقتصاد ونزوئلا باقیمانده، یک راز است زیرا دولت این کشور سال هاست که آمارهای اقتصادی را منتشر نکرده است. جمعه آینده (22 ژانویه - دوم بهمن) دولت «نیکلاس مادورو» رئیس جمهوری این کشور قصد دارد وضعیت سالانه اقتصاد این کشور را به پارلمان ارائه دهد. پارلمان ونزوئلا اینک برای نخستین بار در 17 سال گذشته در کنترل مخالفان دولت است.
اگر تنها یک موقعیت برای آشکار کردن عمق مشکلات مالی ونزوئلا وجود داشته باشد، همین موقعیت جمعه آینده است.
مردم ونزوئلا خواهند دید که آیا مادورو لحن آشتی جویانه تری خواهد داشت و با برخی سیاست های سخت گیرانه اقتصادی موافقت خواهد کرد؟ یا همانگونه که در هفته های اخیر مخالفان را متهم به جنگ اقتصادی علیه دولت کرد، کشور را به سمت اصول گرایی بیشتر سوق خواهد داد.
حمایت سرسختانه مادورو از کنترل ارز خارجی که ادامه سیاست هوگو چاوز بود، صنایع ونزوئلا را فلج و سوپرمارکت ها را نابود کرده است.
ونزوئلا بخش عمده غذا و کالاهای مصرفی خود را وارد می کند، اما این کشور از دو سال پیش که قیمت نفت این کشور 90 دلار در هر بشکه بود، برای حفظ دستمال توالت و پوشک بچه در قفسه های فروشگاه ها دچار مشکل شده است.
از آن پس، دولت ونزوئلا ذخایر ارزی خود را خرج کرده و برای گرفتن وام اضطراری و تامین مالی برنامه های سخاوتمندانه رفاه اجتماعی که هوگو چاوز به خاطر آن مشهور بود، دست نیاز به طرف چین دراز کرده است.
اما احتمال ورشکستگی اقتصادی ونزوئلا در حال افزایش است زیرا درآمدهای نفتی این کشور کاهش بیشتری پیدا کرده و هیچ حداقلی برای آن قابل تصور نیست.
اقتصاددانان صندوق بین المللی پول پیش بینی می کنند، تولید ناخالص داخلی ونزوئلا در سال 2016 به میزان 10 درصد کاهش یابد و تورم سالانه آن به 150 درصد برسد.
مادورو باید تا پایان امسال، 16 میلیارد دلار بابت وام های دریافتی بپردازد، در حالی که ارزش ذخایر این کشور که تقریبا به صورت طلا نگهداری می شوند، در حدود 15 میلیارد دلار است.
نقطه عطف، هنگامی است که تولید نفت برای ونزوئلا غیراقتصادی شود. مدیران شرکت نفت پی.دی.وی.اس.ای این کشور می گویند ونزوئلا با هزینه استخراج 10 دلار در هر بشکه، در شمار کشورهایی با کمترین هزینه استخراج در جهان است. اما مونالدی می گوید، هزینه های حمل و نقل نفت به پالایشگاه ها، حق امتیاز شرکای خارجی و برخی فاکتورهای دیگر در این رقم حساب نشده است.
وی افزود: ممکن است هنوز تولید نفت برای شرکت نفت دولتی ونزوئلا سودآور باشد، اما اگر همه هزینه ها را حساب کنی باید این شرکت بزودی به دلیل زیانده بودن تعطیل شود.
بر اساس محاسبات مونالدی و دیگر تحلیلگران صنعت نفت، هزینه واقعی تولید نفت در ونزوئلا تقریبا 20 دلار در هر بشکه است.
بنا به اعلام مدیریت اطلاعات انرژی آمریکا، ونزوئلا در سال 2014 دوازدهمین تولیدکننده بزرگ نفت در جهان بود.
ونزوئلا با وجودی که به داشتن بزرگترین ذخایر اثبات شده نفت در جهان به خود می بالد، اما بیشترین ذخایر نفتی آن در منطقه ای قرار دارد که به کمربند «اورینوکو» معروف است؛ میدانی که توسعه آن مستلزم سرمایه گذاری عظیم خارجی است زیرا نفت خام آن بسیار غلیظ و قیر مانند است و بنابراین هزینه حمل و نقل آن سنگین است.
مونالدی گفت: نتیجه این است که هیچ سرمایه گذاری خصوصی در اورینوکو اتفاق نخواهد افتاد و تولید نفت شرکت دولتی پی.دی.وی.اس.ای بزودی یا متوقف می شود و یا کاهش خواهد یافت.
سخنرانی جمعه آینده مادورو نخستین باری خواهد بود که وی پس از اینکه حزب سوسیالیستش در انتخابات پارلمانی ماه گذشته مغلوب مخالفان شد، باید با پارلمان این کشور روبرو شود.

منبع: ایرنا