مجله تحقیقات اقتصادی، دوره 46، شماره 2، پاییز 1390، صفحه 31-57

رنجبر امید؛  Zahra Elmi

در این مقاله، تغییر کاهش شکاف درآمد سرانه‎ی 138 کشور دنیا به سمت امریکا، با کمک مدل سری زمانی فرضیه‎ی هم‎گرایی و آزمون‏های ریشه‎ی واحد داده‎های تابلویی، طی دوره‎ی 2008-1950 بررسی شده است. کلیه آزمون‏های ریشه‎ی واحد داده‏های تابلویی فرضیه هم‎گرایی گروهی کشورها به سمت امریکا را رد می‏نمایند. نتایج آزمون‏های ریشه‎ی واحد تک متغیره حاکی از ارتقاء درآمد سرانه کشورهای کره‎ی جنوبی، سوئیس ، اتریش، مجارستان و لسوتو و واگرایی قوی کشورهای نیوزیلند، اردن و سوریه می باشند. تخمین نقاط شکست نشان می‏دهد، بیش‎تر شکست‏های ساختاری حول تاریخ‏های خاصی مانند شوک‏های نفتی و یا بحران‏های مالی اتفاق افتاده‎اند. براساس سایر یافته‏های این مطالعه، بیش‎تر کشورهای فقیر هم‎چنان فقیر و بیش‎تر کشورهای ثروتمند هم‎چنان ثروتمند باقی مانده‏اند. در این بین، تعدادی از کشورها مانند هنگ‏کنگ، تایوان، سنگاپور، چین و هند از بن‏بست عقب ماندگی خارج، اما تعدادی دیگر مانند ماداگاسکار، کنیا و کومور وارد این تله شده‏اند. تحولات توزیع GDP سرانه‎ی واقعی کشورها در مقاطع زمانی مختلف تأیید برای این یافته می‎باشد.

کلیدواژگان: آزمون ریشه‎ی واحد داده‎های پانلی؛ شکست ساختاری؛ فرضیه‎ی ارتقاء؛ مدل سری زمانی فرضیه‎ی هم‎گرایی.

اصل مقاله (530 K)

منبع: مجله تحقیقات اقتصادی