نویسندگان : سید کمال صادقی
عنوان نشریه : فضای جغرافیایی : پاییز1392 , دوره13 , شماره43 , صفحه209_227
چکیده:
هدف اصلي اين مطالعه بررسي رابطه بين انتشار گاز دي اکسيد کربن و شاخص هاي کيفيت زيست محيطي در ايران با نگرش اقتصاد محيط زيست طي سال هاي 1388-1359 مي باشد. براي اين منظور از متغيرهاي ميزان انتشار سرانه گاز دي اکسيدکربن و آلودگي سرانه آب به عنوان متغيرهاي جايگزين براي در نظر گرفتن کيفيت هوا و آب در ايران استفاده شده و مدل تحقيق با بهره گيري از روش هم انباشتگي جوهانسن- جوسيليوس برآورد شده است. نتايج حاصل از تخمين مدل دلالت بر اين دارد که منحني زيست محيطي کوزنتس براي هر دو شاخص ميزان انتشار گاز دي اکسيد کربن و آلودگي آب تاييد گرديده و رابطه بلندمدت بين متغيرهاي تراکم جمعيت، نرخ رشد جمعيت شهرنشيني با شاخص هاي کيفيت زيست محيطي برقرار است. همچنين يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد که متغيرهاي تراکم جمعيت و نرخ رشد جمعيت شهرنشيني تاثير منفي و معني دار بر شاخص هاي کيفيت زيست محيطي در ايران داشته اند. از طرف ديگر نتايج برآورد مدل حکايت از اين دارد که کشش سرانه انتشار گاز دي اکسيد کربن نسبت به متغير تراکم جمعيت در مقايسه با کشش آلودگي سرانه آب نسبت به اين متغير بيشتر مي باشد که بيان مي کند آلودگي هوا علاوه بر تاثيرپذيري از متغير درآمد سرانه به عنوان متغير مقياس از متغير تراکم جمعيت نيز تاثيرپذير بوده به طوريکه با افزايش يک درصد در تراکم جمعيت، ميزان انتشار سرانه گاز دي اکسيد کربن به ميزان 2.06 درصد افزايش پيدا مي کند.