|
نویسندگان: رضا ولی نژاد ترکمانی ، علی اصغر بانویی ، محمد جلوداری ممقانی
عنوان نشریه: پژوهشهای اقتصادی ، تابستان 1392 دوره 13 شماره 2، از صفحه 37 تا صفحه 59
چکیده:
ساختار اقتصاد استان تهران با توجه به سهم بخش خدمات از کل ستانده و اشتغال استان که در سال 1380 به ترتيب 57 و 63 درصد مي باشد، خدمات محور به شمار مي رود و از اين منظر، مشابه ساختار اقتصادهاي پيشرفته است.
هدف اين مقاله، تبيين ساختار اقتصاد خدمات محور استان با استفاده از الگوي داده - ستانده و پيوندهاي بين بخشي به روش بردار ويژه مي باشد. در اين راستا، سوال اساسي تحقيق اين است که آيا به کارگيري روش بردار ويژه نسبت به روش هاي سنتي چنري - واتانابه و راسميوسن مي تواند اهميت بخش هاي استان را بر مبناي ميزان ماندگاري واسطه اي در چرخه توليد بهتر ارزيابي نمايد؟
در اين مطالعه، ابتدا جدول داده - ستانده سال 1380 استان تهران به روش AFLQij برآورد و سپس اهميت بخش هاي اقتصادي استان بر حسب پيوندهاي پسين و پيشين در قالب سه روش چنري - واتانابه، راسميوسن و بردار ويژه، مورد سنجش قرار گرفت.
نتايج حاصله نشان مي دهند که روش بردار ويژه مي تواند اهميت بخش هاي اقتصادي استان را بر مبناي ميزان ماندگاري واسطه اي بخش ها در چرخه توليد تبيين نمايد، بدين صورت که چهار بخش با سهم غالب فعاليت هاي صنعتي، به عنوان بخش کليدي ظاهر شدند که متوسط سهم تقاضاي نهايي از توليد کل آنها برابر 45.5 درصد مي باشد، حال آنکه نسبت فوق براي 71 بخش اقتصادي و بخش هاي خدماتي استان، به ترتيب 76 درصد و 84 درصد است. در مجموع، نتايج حاصله تصوير متفاوتي از ماهيت بخش خدمات نسبت به اقتصادهاي پيشرفته به دست مي دهد و بدين ترتيب، به نظر مي رسد که ماهيت خدمات در استان تهران بر خلاف اين اقتصادها، بيشتر خدمات مصرفي تا خدمات توليدي است.
« متن کامل »
|
