سامسونگ شرکتی بزرگ متشکل از چندین شرکت تابعه است. تمرکز اصلی این شرکت کره‌ای بر محصولات الکترونیک، صنایع سنگین، ساخت و ساز و صنایع دفاعی معطوف شده است. از دیگر کسب و کارهای سامسونگ می توان به بیمه، تبلیغات و صنعت سرگرمی اشاره کرد. سامسونگ یکی از بزرگترین کسب و کارها در کره جنوبی محسوب می شود که حدود یک پنجم از مجموع صادرات این کشور را به خود اختصاص داده است.
سامسونگ در سال 1938 توسط آقای "لی بیونگ چول" به عنوان یک شرکت تجاری مستقر در سو دونگ تاسیس شد. این شرکت کوچک به عنوان یک خوار و بار فروشی فعالیت خود را آغاز کرد و به عرضه کالاهایی که در سو دونگ و شهرهای مجاور تولید شده و نودل‌های تولیدی خود سامسونگ می پرداخت. با این وجود، رشد سامسونگ سریع بوده و فعالیت‌های آن در سال 1974 به سئول، پایتخت کره جنوبی نیز گسترش یافت، اما جنگ کره موجب توقف آن شد. پس از پایان جنگ، لی بیونگ چول سامسونگ را وارد بازارهایی جدید مانند منسوجات کرد و بزرگترین کارخانه پشم در کره توسط این شرکت ساخته شد.
در حقیقت، تنوع بخشی به کسب و کار به راهبرد اصلی رشد سامسونگ مبدل شده و خیلی زود دامنه فعالیت‌های این شرکت به بیمه، اوراق بهادار و کسب و کار خرده فروشی گسترش یافت. سامسونگ بر توسعه و پیشرفت مجدد کره پس از جنگ متمرکز شده بود و توجه ویژه‌ای به صنعتی شدن این کشور داشت.
سامسونگ در دهه 1960 و با تشکیل چندین بخش الکترونیکی وارد صنعت الکترونیک شد. بخش‌های اولیه شامل "سامسونگ الکترونیکس دیوایسز"، "سامسونگ الکترومکانیکس"، "سامسونگ کورنینگ" و "سامسونگ سمی کانداکتور اَند تله کامیونیکیشنز" می شدند. این شرکت تاسیسات خود در این زمینه را در شهر سوآن یعنی مکانی که تولید تلویزیون‌های سیاه و سفید سامسونگ در آن آغاز شد، تاسیس کرد.
در سال 1980، سامسونگ با خرید شرکت "هانگوک جنجا تونگسین" وارد صنعت سخت افزار ارتباطات شد. در ابتدا، سامسونگ به تولید سوئیچ بردهای تلفن می پرداخت، اما پس از مدتی وارد بازار تلفن و سیستم‌های فکس شد که در نهایت گسترش فعالیت‌های این شرکت به بازار تلفن همراه را در پی داشت. کسب و کار تلفن همراه در قالب سامسونگ الکترونیکس گروه بندی شد که با سرمایه گذاری سنگین در بخش پژوهش و توسعه (R&D) طی دهه 1980 میلادی همراه بود. در آن دوران دامنه فعالیت‌های سامسونگ الکترونیکس به پرتغال، نیویورک، توکیو، انگلیس و آستین تگزاس گسترش یافته بود.
در سال 1987 و پس از مرگ لی بیونگ چول، گروه سامسونگ به چهار گروه کسب و کار تقسیم شد و زیرمجموعه‌های گروه سامسونگ به الکترونیک، مهندسی، ساخت و ساز و محصولات پیشرفته محدود شد. بخش‌های خرده فروشی، مواد غذایی، مواد شیمیایی، لوجستیک، سرگرمی، کاغذ و تلکام نیز بین گروه شینسگائه، گروه سی جی و گروه هانسول تقسیم شدند.
در دهه 1990، سامسونگ رشد خود به عنوان یک شرکت بین المللی را ادامه داد. این شرکت در چندین پروژه ساخت و ساز مطرح حضور داشته که از آن جمله می توان به برج‌های دوقلو پتروناس مالزی، برج 101 تایوان و برج خلیفه در امارات اشاره کرد. همچنین، بخش مهندسی سامسونگ شامل سامسونگ تک‌وین (Techwin) می شود. این شرکت در زمینه هوافضا فعال بوده و به تولید موتورهای هواپیما، توربین‌های گازی و تامین قطعاتی که در موتور جت هواپیماهای ایرباس و بوئینگ استفاده می شوند، مشغول است.
در سال 1993، سامسونگ به سازماندهی مجدد با هدف تمرکز بر سه بخش صنعت، الکترونیک و مواد شیمیایی اقدام کرد. این سازماندهی شامل فروش 10 شرکت تابعه و کوچک سازی شرکت اصلی بود. با تمرکز بر بخش الکترونیک، سامسونگ در زمینه فناوری LCD سرمایه گذاری کرده و در سال 2005 به بزرگترین تولید کننده پنل‌های LCD جهان مبدل شد.
در ادامه فعالیت‌های سامسونگ، این شرکت بر پنج کسب و کار اصلی از جمله تلفن همراه، الکترونیک و زیست‌دارو متمرکز شد. به عنوان بخشی از فعالیت‌های زیست‌داروسازی، سامسونگ سرمایه گذاری مشترکی را با "بیوژن" (Biogen) شکل داد که شامل سرمایه گذاری 255 میلیون دلاری برای توسعه فنی و ظرفیت تولید زیست‌دارو در کره جنوبی می شد.
سامسونگ توجه ویژه‌ای به توسعه کسب و کار تلفن همراه خود داشته و با معرفی خانواده گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های "گلکسی" که از سیستم عامل آندرویید سود می بردند، طی مدت زمانی کوتاه به یکی از برترین تولیدکنندگان جهان در این بازار مبدل شد. افزون بر این، سامسونگ در سال 2012 موفق شد عنوان بزرگترین تولید کننده تلفن همراه جهان را از آن خود کرده و به سلطه نوکیا در این زمینه پایان دهد.
منبع: پول نیوز