دکتر بیژن بیدآباد
رو آوردن بانک‌ها به سمت خرید دارایی‌های ثابت به نوعی پوشش خود از مخاطرات ناشی از افزایش مستمر قیمت‌ها و سایر مخاطرات یا ریسک‌های موجود در اقتصاد ایران است. مسلماً وقتی نرخ تورم در ریسک‌های اعتباری، ریسک‌های نقدینگی، عملیاتی، سیاسی و قانونگذاری در اقتصاد زیاد باشد مسلماً بانک‌ها برای پوشش خود مجبور هستند دارایی‌های خود را به نوعی به دارایی تبدیل کنند که کمتر دچار آثار زیانبار این ریسک‌ها بشود.علت اینکه بانک‌ها به این سمت رو آورده‌اند را باید بیشتر در رفتار سیاستگذاری غلط بانک مرکزی در کنترل مدیریت و نقدینگی جست‌و‌جو کرد. چنانچه بانک مرکزی می‌توانست نقدینگی را مدیریت کند و نرخ‌های بهره و تورم را تک رقمی می‌کرد این همه مصائب مختلف اقتصادی، اجتماعی از جمله تورم و مطالبات معوق بانک‌ها اتفاق نمی‌افتاد که سبب شود هر فعال اقتصادی و بنگاهداری که بانک‌ها نیز جزو این گروه هستند وظایف اصلی خود را فراموش و به سمت فعالیت‌های حاشیه‌ای نظیر خرید دارایی‌های ثابت روی آورند.از لحاظ قانونی و عقلی بانک‌ها به عنوان یک بنگاه ا قتصادی مکلف به حفظ موجودیت خود از طریق حفظ ارزش دارایی‌های خود هستند و طبیعی است وقتی ریسک‌ها در اقتصاد بالا می‌روند، مدیران بانک‌ها نیز باید راه‌حل‌هایی پیدا کنند تا از سرکوب مالی ایجاد شده توسط بانک مرکزی رهایی یابند، لذا در این ارتباط نباید تخصیص منابع بانکی به فعالیت‌های غیر مولد را منبعث از نگرش غلط آنان به این موضوع دانست بلکه باید مشکل اساسی را در بانک مرکزی جست‌و‌جو کرد.
منبع: روزنامه ایران