علی دادپی - استاد دانشگاه سنت ادواردز
فیلیپ جهانگرد آلمانی که سفر در جاده ها با دوچرخه را بعد از بهبودش از سرطان آغاز کرده بود تا به کوههای قرقیزستان برسد در شمال ایران مورد حمله وحشیانه تبهکاران قرار گرفت. آنها فک و صورت او را شکستند و وسایلش را دزدیدند. حالا او بعد از جراحی فک او با پیچ و قالب فلزی ترمیم شده است و برای درمان و بهبودی به یک ماه زمان احتیاج دارد. او می نویسد که این تجربه نظرش را درباره فرهنگ ایران تغییر نمی دهد ولی به نظر می رسد باید سوالهای سختی را پرسید.
چرا بعد از دهه ها که شمال کشور قطب گردشگری و ایرانگردیست باید شاهد تخریب محیط زیست، حمله به حیوانات وحشی و جهانگردان خارجی باشیم؟ آیا اینجا به نظارت یا دخالت پلیس احتیاج هست؟ یا به آموزش مردم؟ این چند مجرم فراری با این کار خود شاید چند ده میلیون دلار به اقتصاد منطقه و استانشان ضرر زده اند. آیا شاهد تنبیه و مجازات آنها خواهیم بود؟ یا مثل همیشه از غول فقر و نداری بهانه ای برای توحش و قانون شکنی ساخته می شود؟ فقر و بیکاری که گردشگری می تواند درمانشان کند.
چقدر باعث تاسف است. چقدر... برای چقدر؟ برای یک دوچرخه؟ برای یک تلفن یا آی پد؟ و البته طرفداران توهم توطئه هم خواهند گفت که کار خودشان است که می خواهند گردشگران را از ایران فراری دهند. انفعال و کاهلی دستگاهها و تبهکاری عناصری معدود خیلی راحت می شود اجزای یک نقشه از پیش طراحی شده که فقط در ذهنها وجود دارد تا توجیه یک نکته ساده باشد: می شود دزدی کرد و گریخت، می شود زورگیری کرد و گریخت و نگران پلیسی نبود که بیشتر درباره پوشش ضعیفترین اقشار جامعه ابراز نظر می کند تا برقراری امنیت برای گردشگران و مردم عادی. این توطئه نیست، تعادل نادرستیهاست.
خیابان فرصت