نشریه تخصصی اقتصادی اکونومیست در گزارشی به بی اثر بودن تحریم های رئیس جمهور آمریکا در منطقه خاورمیانه اشاره دارد و آورده است: چهار سال جنگ اقتصادی علیه ایران و هم پیمانانش به سختی رفتار آنها را تغییر داده است.

به گزارش اکونومیست، در سه سال اول ریاست جمهوری ترامپ، وزارت خزانه داری آمریکا سالانه بطور متوسط ۱۰۷۰ نام را به لیست تحریم های اصلی خود اضافه کرد؛ در حالی‌که این تعداد در زمان اوباما ۵۳۳ عدد و در زمان بوش ۴۳۵ عدد بود. بیش از 20 درصد از این ۸۶۰۰ نام در این لیست مربوط به ایران و چهار کشور عربی هستند که ایران در آنجا بیشترین نفوذ را دارد: عراق، لبنان، سوریه و یمن.

به گفته ترامپ “فشار حداکثری” یک موفقیت تاکتیکی بوده است. در ماه آوریل، صادرات نفت ایران، در مقایسه با دو سال قبل که ۲.۵ میلیون بشکه در روز بود، به ۷۰ هزار بشکه در روز کاهش یافت (آمار دقیق در دسترس نیست زیرا بیشتر تجارت نفت ایران محرمانه است). ریال، واحد پول ایران، بیش از ۸۵ درصد از ارزش خود را از دست داده است. با این حال، این تحریم اقتصادی تغییر سیاسی ایجاد نکرده است.

تحریم ها ایران را وادار نکرده تا‌ پشتیبانی خود را از شبه نظامیان متوقف کرده و بشار اسد، دیکتاتور سوریه را برای متوقف کردن بمباران مردم خود، متقاعد کند.

تحریم ها ممکن است ابزار محبوبی برای روسای جمهور باشد زیرا ارزان و بدون کشت و کشتار بوده و تا حد زیادی به اختیارات اجرایی بستگی دارد اما اغلب بی فایده اند.

تحریمات زمانی موثر هستند که حمایت گسترده بین المللی و خواسته های ممکن داشته باشند و هدف آنها شرکت ها و مردمی باشند که به سفر و تجارت نیاز دارند.

تحریم چند جانبه ایران‌ منجر شد توافقی در سال ۲۰۱۵ صورت‌گیرد که در آن برنامه هسته ای محدود شد. اگرچه برنامه “فشار حداکثری” ترامپ، هیچکدام از این‌معیار ها را ندارد. برای شروع بسیاری از این تحریمات یک جانبه است و بعضی از آنها شروع نبرد است.

صادرات نفت ایران در بدترین شرایط خود در ماه آوریل صعود کرده و شاید پاییز امسال به یک‌میلیون بشکه در روز برسد زیرا برخی کشورها (بویژه چین) از تهدیدات آمریکا سرپیچی کرده و بلافاصله نفت خام را با تخفیف خریداری کرده اند.

مدافعان سیاست های ترامپ اصرار دارند که این کار صرفا به زمان بیشتری نیاز دارد، استدلالی که رد کردن آن غیرممکن است. ترامپ با ثابت ماندن تاثیر ایران و تسریع در برنامه هسته ای، سمت ریاست جمهوری را ترک کرد. تحریمات می توانند ابزار مفیدی در سیاست خارجی باشند اما نمی توانند فقط یک مورد باشند./

فراسرمایه