به گزارش همشهري آنلاين به نقل از اكونوميست، بررسي بازار مسكن در 22 شهر برگزيده دنيا كه در مجموع جمعيتي 163 ميليون نفري را در خود جاي داده و اقتصادي برابر قدرت دو كشور آلمان و ژاپن دارند، نشان مي‌دهد ميانگين قيمت خانه در اين شهرها در پنج سال گذشته حدود يك‌سوم افزايش يافته است. اين در حالي است كه ميانگين قيمت مسكن در هفت شهر اين جدول رشدي بيش از 50 درصد تجربه كرده است.

از اوكلند تا آمستردام و از سيدني تا سن‌فرانسيسكو، بازار مسكن جايي است كه مي‌تواند نبض اقتصاد شهر را نشان دهد. بحران مالي جهاني در اواخر نخستين دهه از قرن اول هزاره سوم باعث شد قيمت مسكن در اين 22 شهر به طور ميانگين 22 درصد افت كند. هر چند دوبلين با 62 و سن‌فرانسيسكو با 42 درصد افت قيمت را بالاتر از ميانگين تجربه كردند اما ميانگين رشد آنها از پايين‌ترين قيمت در سال‌هاي اخير به 56 درصد رسيد.

قيمت مسكن در 14 شهر چنان بالا رفت كه با ميانگين رشد 45 درصدي حتي به بالاتر از بهاي پيش از بحران رسيد. پيش از بحران جهاني سال‌هاي 2008 و 2009، ميانگين قيمت شهرهاي برگزيده در روندي هماهنگ با كشورها بالا مي‌رفت و روند كاهشي پس از بحران هم به همان شكل ادامه يافت اما وقتي قيمت‌ها دوباره روند صعودي گرفتند، آهنگ رشد قيمت مسكن در اين شهرها تقريبا دو برابر رشد ملي بود.

ضمن اينكه بر اساس آمارهاي صندوق بين‌المللي پول، تورم قيمت مسكن در پايتخت‌ها به شكلي هماهنگ با هم بالا و پايين مي‌شود. با در نظر گرفتن داده‌هاي آماري 20 سال اخير، قيمت مسكن در استراليا، كانادا و نيوزيلند 20 درصد بالاتر از ارزش منصفانه درآمد و 30 درصد بالاتر از ارزش منصفانه نرخ اجاره در سه سال گذشته بوده است. اين برابري در حال حاضر به 40 درصد در هر دو بخش درآمد و اجاره رسيده و البته حباب قيمتي در شهرها بيش از مقياس ملي است.

قيمت مسكن در آمستردام 65 درصد بيش از درآمد و اجاره ارزش دارد و اين رقم در آمستردام، كپنهاگ و سيدني به حدود 50 درصد و لندن به 59 درصد مي‌رسد. به اين ترتيب، نيمي از درآمد هر فرد بايد صرف پرداخت اجاره‌بها شود. فقط در چهار شهر مورد بررسي شامل توكيو، ميلان، نيويورك و سنگاپور قيمت خانه و مسكن هم‌مرز يا پايين‌تر از ارزش منصفانه درآمد و اجاره‌بهاست.

داده‌هاي آماري چنين پيشنهاد مي‌كنند كه قيمت ملك در آستانه رسيدن به نقطه بازگشت است. ميانگين نرخ تورم قيمت مسكن در 22 شهر برگزيده رو به كاهش گذاشته و از 6.2 سالانه 12 ماه پيش به 4.7 درصد رسيده است. قيمت‌ها در شش شهر شكسته و رو به كاهش است. تقاضا، عرضه و ارزش پول سه دليل اصلي رشد قيمت ملك و خانه در سال‌هاي اخير بوده و همان‌ها هم باعث شده‌اند اين روند به پايان برسد.

بيش از يك‌سوم جمعيت لندن كساني هستند كه در خارج به دنيا آمده‌اند و اين آمار براي تورنتو 50 درصد است. ميانگين رشد جمعيت 22 شهر برگزيده در يك دهه اخير 12 درصد بوده كه همين به رشد تقاضا دامن مي‌زند. جذب سرمايه‌هاي خارجي هم از ديگر دلايل رشد بازار مسكن است و اوكلند، لندن، سيدني و ونكوور در چند سال گذشته سرمايه‌هاي كلان به ويژه از چيني‌هاي ميلياردر جذب و در بازار مسكن هزينه كرده‌اند.

بر اساس تازه‌ترين داده‌هاي واحد هوشمند اكونوميست، جمعيت شهرهاي جهاني‌شده به زودي شروع به كند شدن مي‌كند و در برخي موارد اين رشد متوقف مي‌شود. شهر لندن در 12 ماه منتهي به ژوئن 2017 بيش از 100 هزار نفر از جمعيت خود را روانه ديگر شهرهاي بريتانيا كرد و انتظار مي‌رود جمعيت آن در يك دهه پيش رو به شدت كاهش يابد. يكي از دلايل اين مهاجرت معكوس، افزايش هزينه زندگي كردن در شهرهاي بزرگ از جمله لندن است.

از سوي ديگر، شهرها ديگر چندان از سرمايه‌هاي خارجي استقبال نمي‌كنند. در ونكوور خريدن ملك براي خارجي‌ها سخت‌تر از گذشته شده و در استراليا، افراد غيربومي بايد براي داشتن خانه و ملك ماليات‌هاي سنگين بپردازند. نيوزيلند در تدارك تصويب قانوني است كه خريدن ملك را براي خارجي‌ها ممنوع مي‌كند و كنترل‌هاي سختگيرانه بر سرمايه در چين شرايط را براي دارندگان ملك سخت‌تر كرده است.

در بسياري از شهرهاي بزرگ گوشه و كنار دنيا ديگر زميني براي ساخت و ساز مسكن وجود ندارد اما ميل مردم براي زندگي كردن در اين شهرها كاهش نيافته است.برلين و هنگ‌كنگ دو نمونه از شهرهايي هستند كه ميانگين قيمت مسكن در آنها در يك دهه اخير رشدي شگفت‌انگيز داشته است؛ 82 درصد در پايتخت آلمان و 147 درصد در هنگ‌كنگ. لندن هم با فقط 27 درصد رشد قيمت از پايان سال 2007 تا امروز ركورددار بوده است.

برلين، كپنهاگ، هنگ‌كنگ، ونكوور، دوبلين، آمستردام، بروكسل، سنگاپور، سن‌فرانسيسكو، مادريد، اوسلو، سيدني، استكهلم، شانگهاي، لندن، ميلان، توكيو، اوكلند، زوريخ، نيويورك و ليسبون 22 شهر برگزيده مورد بررسي در اين گزارش بوده‌اند.