عمده این واحدهای مسکونی(واحدهای مسکونی یک طبقه) خانه‌های مسن با عمربنای بیش از ۲۰ سال هستند که بنا به دلایلی از جمله عدم تمایل مالک به تخریب و نوسازی تبدیل به آپارتمان نشده‌اند و مالک یا مالکان این واحدها ترجیح می‌دهند این واحدهای مسکونی را به همان شکل قبلی حفظ کرده و آن را به بازار اجاره عرضه کنند. در حالی که عمده واحدهای مسکونی یک طبقه و ویلایی در مناطق شمالی شهر تهران متمرکزند و از سوی طبقات مرفه با سطح درآمد بالا مورد استقبال قرار دارند اما در سایر مناطقشهر تهران از جمله مناطق مرکزی و جنوبی پایتخت نیز می‌توان نمونه‌هایی از این واحدهای مسکونی را مشاهده کرد که به بازار اجاره عرضه شده‌اند.
میانگین اجاره‌بهای واحدهای مسکونی یک طبقه در مقایسه با واحدهای مسکونی آپارتمانی بیشتر است و در برخی موارد مستاجران برای اجاره این خانه‌ها باید تا چند برابر بیشتر از واحدهای آپارتمانی با مساحت زیربنای مشابه اجاره پرداخت کنند؛یکی از دلایل این موضوع دربست بودن این واحدها در مقایسه با مجتمع‌های آپارتمانی و همچنین برخورداری این خانه‌ها از حیاط اختصاصی است که واحدهای آپارتمانی فاقد آن هستند. تحقیقات میدانی نشان می‌دهد بخش قابل توجهی از واحدهای مسکونی یک طبقه و مسن که به رغم برخورداری از شرایط مناسب برای تخریب و احداث آپارتمان هنوز در بازار اجاره باقی مانده‌اند متعلق به مالکانی هستند که به قصد سرمایه‌گذاری و برخورداری از حاشیه سود بیشتر در آینده، فعلا تمایلی برای فروش یا ساخت و ساز روی این املاک نشان نمی‌دهند. بنابراین این واحدها را به بازار عرضه کرده‌اند و از این طریق نیز درآمد نسبتا قابل توجهی به دست می‌آورند؛ عمده واحدهای مسکونی یک طبقه پایتخت بیش از ۱۵۰ مترمربع مساحت دارند اما در میان فایل‌های اجاره این واحدها حتی خانه‌های ریزمتراژ(۶۰مترمربعی)هم مشاهده می‌شود.
