نویسندگان: رويا آل عمران, سيدعلي آل عمران, وحيده كسمايي پور
عنوان نشریه: مديريت بهره وري (فراسوي مديريت) : تابستان 1393 , دوره 8 , شماره 29 ; از صفحه 47 تا صفحه 60 .
چکیده:
بيکاري يکي از موانع جدي براي پيشرفت هاي اقتصادي و اجتماعي محسوب مي شود. بنابراين براي جلوگيري از آثار منفي بيکاري، کاهش نرخ بيکاري را به عنوان يکي از اهداف برجسته توسعه در کشورهاي در حال توسعه بايد در نظر گرفت. يکي از مشخصه هاي کشورهاي در حال توسعه، پايين بودن نرخ رشد بهره وري است و افزايش بهره وري درنتيجه کاهش استفاده از منابع، کاهش هزينه و استفاده از روش هاي بهتر توليد يا بهبود توانايي عوامل توليد، مخصوصا نيروي کار حاصل مي شود. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير بهره وري نيروي کار بر بيکاري در ايران در فاصله سال هاي 1357 تا 1389 است. براي تحليل موضوع؛ از روش اقتصادسنجي حداقل مربعات معمولي استفاده شده است. داده هاي به کار برده شده در پژوهش حاضر، از نوع داده هاي سري زماني سالانه مي باشد. بر اساس نتايج به دست آمده از اين روش، اثرگذاري ضرايب تمامي متغيرها بر اساس مباني نظري مورد انتظار بوده و از نظر آماري نيز معني دار مي باشد و بهره وري نيروي کار اثري منفي بر ميزان بيکاري دارد.