عنوان نشریه: راهبرد اجتماعي فرهنگي : تابستان 1394 , دوره 4 , شماره 15 ; از صفحه 155 تا صفحه 192 .
نویسندگان: سيدكمال صادقي, رضا رنج پور, محمدعلي متفكرآزاد, احمد اسدزاده, سعيد گرشاسبي فخر
چکیده:
هدف اين مقاله، مطالعه اجزاي سرمايه فرهنگي و تخمين آن براي استان هاي ايران است. طبق تعريف تراسبي، سرمايه فرهنگي ذخيره اي از ابزارهاي فرهنگي ملموس و ناملموس شامل ساختمان ها، ساختارها، مکان ها و موقعيت هايي با بار معنايي فرهنگي، آثار هنري و صنايع دستي و مجموعه اي از ايده ها، اعمال، باورها، سنت ها و ارزش هاست. با استفاده از 36 متغير مرتبط با سرمايه فرهنگي، داده هاي مورد نياز جمع آوري و نرماليزه شد و سرمايه فرهنگي و روند آن براي 28 استان در بازه زماني 92-1383 محاسبه شد. نتايج نشان مي دهد: استان مرکزي داراي بالاترين ميانگين سرمايه فرهنگي و سيستان و بلوچستان داراي پايين ترين ميانگين سرمايه فرهنگي است. به طور ميانگين، بالاترين سرمايه فرهنگي کشور در دوره مورد بررسي مربوط به سال 1391 و پايين ترين مربوط به سال 1384 است.