نویسندگان : بهزاد سلمانی , فیروز فلاحی , پرویز محمدزاده , اکبر انرجانی خسروشاهی
عنوان نشریه : رشد فناوری : تابستان1393 , دوره10 , شماره39 , صفحه59_68
چکیده:
امروزه اين طور بيان مي شود که صرفا تکيه بر سرمايه فيزيکي و نيروي کار به عنوان منابع اصلي رشد اقتصادي، باعث مي شود کشور در روند توسعه پايدار نسبت به ساير کشورها عقب تر حرکت کند. بهبود بهره وري از طريق پيشرفت هاي فناوري تنها راهي است که تضمين تداوم رشد اقتصادي را به دنبال دارد. بنابراين، مطالعه بالقوه اقتصاد از نوآوري هاي فناورانه و ظرفيت جذب فناوري به منظور تخصيص منابع کمياب موثر و مهم است. در اين راستا هدف اصلي اين مطالعه بررسي توانايي جذب فناوري خارجي در اقتصاد ايران مي باشد. براي اين منظور، فرضيه قدرت جذب فناوري تيکسيرا و فورتونا (2010) با داده هاي آماري ايران در طي دوره 1347 تا 1390 آزمون شد. بر اساس اين نظريه، وجود سرمايه انساني مناسب باعث مي شود تا فناوري ناشي از سرمايه گذاري مستقيم خارجي، واردات کالاهاي سرمايه اي و قراردادهاي همکاري بين کشورها بيشتر و بهتر جذب اقتصاد شود. ضمنا هر چه بخش تحقيق و توسعه قوي تر باشد، اين جذب بيشتر خواهد بود. نتايج حاصل از تخمين مدل به روش هم جمعي جوهانسن و جوسيليوس حاکي از مثبت و معني دار بودن امکان جذب فناوري هاي خارجي به واسطه وجود سرمايه انساني مناسب در ايران مي باشد. در حالي که امکان جذب فناوري از کانال تحقيق و توسعه معنادار نبوده و تاثير معناداري بر سطح فناوري در ايران نمي تواند داشته باشد. در مجموع اقتصاد ايران به طور عمده توانايي جذب فناوري از طرف سه مولفه مهم جذب را دارا مي باشد.